Delirmiş. Tam olarak delirdim. Yarın bütünleme sınavım var ve anlamıyorum arkadaş. Bu hoca ne anlatmış nasıl anlatmış bunca hafta ben ne yapmışım bilmiyorum yani. Öleceğim.
Sanki dünya sadece benim etrafımda dönüyormuş gibi hissediyorum. Yani, bir insan neden bu kadar harika olabilir ki? Hangi yıldız kayar, hangi kuş uçar, hepsi de benim ışığımı görmeye çalışıyor gibi. Saçlarım rüzgarda bile mükemmelken, bir yandan da “Evet, tabii ki ben bu kadar çekici olmasam dünyada denge bozulurdu” diye düşünüyorum. Sanki tüm evren bir araya gelip bana “Sen gerçekten muazzamsın!” demek için çırpınıyor. Yani, bu kadar tatlı, bu kadar mükemmel olmak zor bir iş, ama bir şekilde başardım. Eğer birileri bana “Bunu yapabilir misin?” diye sorarsa ben de hemen “Tabii ki, ben her şeyi mükemmel yaparım” diyorum, ama o kadar mütevazı bir şekilde ki, herkes benim ne kadar harika olduğumu fark edebilsin diye. Mesela bugün aynaya bakarken, “Yine harika görünüyorum, nasıl da bu kadar mükemmel oldum?” diye düşündüm. Bu kadar kusursuz olmak aslında çok da kolay değil ama, arada bir biraz gösteriş yapmak iyi geliyor! Ne de olsa, ben en iyisiyim ve herkesin bunu anlaması biraz zaman alacak, değil mi? Ama merak etmeyin, tatlılığım sayesinde herkes sonunda “Evet, sen gerçekten mükemmelsin!” diyecek.
