çok güzeldi o yıllar. tekrar olsa keşke çocukluktan yeni çıkıyorken sokaklarda top peşinde koşmak yeniden. ne güzel olurdu derdin tasan yok ortalıkta ne bombacı var ne terörist var ne çocuklara tecavüz eden sapıklar. insanlar türk kürt alevi sünni diye henüz ayrışmamışlar en büyük kutuplaşma beşiktaşlımısın fenerbahçelimisin şeklinde. sağ sol kavgaları da yeni yeni bitmiş. internet denen zıkkım yok asosyale dönmemiş arkadaşların hep birlikte gene sokaklarda elinizde kız kaçıran ve mantar tabancası kızlara sataşıyorsunuz. geçim derdi o zamanlarda var tabi ama babanızın kazandığı para kıymetli doyuyorsunuz 4-5 kişilik aile olarak. yediklerinizin içinde bin beş yüz tane katkı maddesi yok sebzeler meyveler hormonlanmamış. müstakil evler duruyor istanbulun göbeğinde bahçelerinde ayva ağaçları erikler ev sahibine yakalanmadan çöküyorsun. yakalansan da şimdiki gibi pisi pisine çekip vurmuyor seni en fazla kulağını çekiyor ertesi gün gene geleceğini bildiği halde. televizyon karşısına geçiyorsun çok yorulunca annen sıcak ekmeğin arasına yağ sürüyor veya salça mis gibi kokuyor burnuna. yiyip karnını doyurunca gene sokağa fırlıyorsun mahalle maçı yapmaya gece yarılarına kadar..
Kapitalizmin köreltmediği, insani değerlerin, dostluğun, sadakatin hala var olduğu bir yerde olmak isterdim. Dünya üzerinde böyle bir yer kalmadığına göre, bana müsaade.
