annem ne zaman mutfağa girse ben peşi sıra dalarım ortama. neyse, yemekleri hazırlıyoruz falan derken bir ses!
"seni sevdiğimi unut.
sevişmelerimiz yalan.
unut beni de her yalan gibi unut..."
ben nasıl olduysa kendimi balkonda buldum. bir yandan telefon çalıyor. açtım, karşı binada oturan kız bacı kuzenim " duydun mu?" diyor. aaa annem de yanımda! duydum diyorum... aynı zamanda da uzaklaşan sesi dinleme yarışındayız. aaa, ulan bütün mahalle cama, balkona çıkmış! zannedersin ki napoli 'de maradona yürüyor.
bir çingene genci, yaklaşık 16 - 17 yaşlarında. yanında bir iki kız, bir iki çocuk daha... öylece gittiler...
ben hayatımda böyle bir ses duymadım. halen muhabbetini yaparız keşke bir daha geçse diye. benim için daha önce hiç bir manası olmayan bir şarkı sırf bu yüzden hayatımda yer edindi.
