Çikolata soslu ay çöreği.
Artik yapan eden bir yer yok sanırım. Öğrenciyken bir fırın vardi, okula yakın. Fındıklı, bademli, portakallı filan ay çöreği yapardı. Ayyy nasıl canım çekti. Yok işte yok...
özlediğim bir şeyi bulamamak bile bir tutam öksüzlük gibi geldi. çok zorladım kendimi ama belki her şeyin üstesinden gülerek geldiğim zamanlar, o eski neşeli ben olabilir. Evet o şen şakrak bulunduğu yere neşe saçan deli dolu beni özledim sanırım. kim bilir belki bir gün tekrar karşılaşırız.
lise döneminde hiçbir derdim tasam olmadan çınar ağacı altında okuduğum fantastik romanlar. Şimdi fantastik roman yine okuyorum ama aynı tadı vermiyor.
-derin ve rüyasız bir uyku uyumak.
-alt kattaki komşu çocuğunu kızdırmak. öpücüklere boğmak. onunla çocuk olmak.
-eskisi gibi kendine bakmak.
-insanları güldürebilmek.
-az para çok zaman kavramının tadını çıkarmak.
-saçma şeylere hunharca gülmek.
-uyuyorum diye telefonu arayan kişinin suratına kapatabilmek.
Sinek ilacı sıkan araba sokağa girince apartman boşluklarına kaçışmak, arkadasından koşan psikopatları hayretler içinde izlemek. Seyyar salıncağa dünyanın en güzel icadıymış gibi içim giderek bakmak. Ve hergün yolunu gözlediğimiz şambali tatlısı satan amca. Kısaca geçmiş güzel anılar.
