herhangi bir şey hakkında saatlerce konuşabilirim. beni durduran yegane şey de boğazımın acımaya başlayıp sesimin kısılması olur; mamafih günlerce konuşmayabilir, saatlerce bir noktaya bakıp durabilirim de.
benimkisi ultra şanssız olmak. bu sadece kendime koyduğum bir teşhis değil, çevremdeki insanların sözel ve davranışsal geri bildirimleri neticesinde vardığım bir kanı.
