Vücudumuz bakteri ve mantarlar tarafından ayrıştılıp toprağa karışacak. Mineraller halinde bitkilere geçecek; besin döngüsü ile hayvanlara ve insanlara... sonuç olarak torunlarım tarafından yeneceğim.
Çok uykunuz geliyo uyuyosunuz ve bir daha uyanmıyorsunuz.Eğer cennet ve cehennem varsa da bu dünyada yaşanacağına inanıyorum.Kimse sizi fırına ateşlerin arasına atmaz.Artık bırakılsın şu alev alev cehennem zırvaları.
Aslında pek bir şey olacağını düşünmüyorum. Dini inancım olmasına rağmen sanki ölünce toprağa karışıp gübre olacağım gibi geliyor. Ama sonra sonu bomboş bir yokluksa niye bu kadar kastık niye geldik dünyaya ahlak düşünce felsefe bilim bu okuduğumuz okullar diplomalar neden var oldu bir bok böceğinden farkımız neydi o zaman mağara duvarlarının ve ceviz yaprağının nesini beğenmedik diye de düşünüyorum. Yokluk saçma geliyor. Varlığı da aklım almıyor. Cennet cehenneme inanıyorum ama bu iş aklımın sınırlarını aşıyor. Size deneyle allahın varlığını ispatlayamam ama bir sebepten inanıyorum. Var olduğunı hissediyorum bunun hiçbir açıklaması yok aslında. Şuan bir Antitezle varlığı ispatlamaya çalıştım yani. Doğmadan önce de yoktan var olmuştuk. O zaman ne halt ediyorduk? Aslında böyle düşününce ölüm sonrası bir varlık ruhun yeni bir biçimi de neden olmasın diye düşündürüyor. insan gözünün göremediği megapixeller ve var olan zamandışı boyutlar da düşünülürse... Neden olmasın ki? Bilim bile hala ruh kavramını açıklayabilmiş değil.
Hani mevlütten sonra nenelerimiz tokalaşma benzeri bir hareket yapıp cennette karşılacaklarına inanıyorlar ya eğer cennet varsa ki olduğuna inanmıyorum. Neyse hadi varsa diyelim orada bile şu mevlütler yüzünde rahat edemeyeceğim. Tanıdık tanımadık herkes birbirinin ellerine sarılıyor. Ben sizi yaşarken görmek istemiyorum ölünce bir salın beni ya...yeminlen iki dünyada bir huzur yüzü göremeyeceğim gereksiz insanlar yüzünden.
