yazarların çoçukluktan kalma tuhaf huyları

entry8 galeri0
    1.
  1. 2.
  2. zifiri karanlikta uyuyamamak. odanin disindan gelecek o isik. o kadar.
    1 ...
  3. 3.
  4. kızdığım zaman herhangi bir nesneyi özellikle içinde çay olan bardağı alıp kızdığım kişinin ya da sofranın tam ortasına fırlatmak.
    1 ...
  5. 4.
  6. Ranzada yatıyorsam eğer kolumu veya bacağımı aşağı sarkıtamam. Küçükken oradan öcüler çıkacak kolumu koparacak sanırdım. O his hala var. Şimdi düşününce cidden tuhaf.
    (bkz: öcü)
    2 ...
  7. 5.
  8. deterjanları sevmem. kullanabileceğim en alt limitlen kullanırım.
    0 ...
  9. 6.
  10. parmak emmek.
    dişlerim yamuk çıkmasın diye yaşıma girmeden emzik emmeyi bıraktırmışlar, herhalde ondan olmuş öyle.
    hayır bir şey değil beni yatarken görenler sonra dalga geçiyor, yuh parmağını mı emiyorsun diye.
    2 ...
  11. 7.
  12. Temizlik takıntılı bir anneyle büyüyünce, aşırı dağınık oldum. Bu huy değişmiyor, hele onun evime geldiği zaman ev ayrıca dağıtılıyor.
    0 ...
  13. 8.
  14. yere oturup bacaklarımı iki yana kıvırıp şeyimi tam yere yapıştırarak oturmak.kurbaga oturuşu galiba ama daha farklı birazcık benimkisi.en sevdigimdir ayrıca.

    ahanda bu

    http://2.bp.blogspot.com/...600/20120713-_MG_8800.jpg

    edit:kızın da bıyıkları varmış amk
    0 ...
© 2025 uludağ sözlük