Facia bir kız çocuğuydum. Erkek çocuğundan farkım yoktu. 2. Kata merdiven dayar camdan eve girerdim, çatıdan diğer çatıya atlardım (arada boşluk varken), evin üstünde duvarın kenarında otururdum dışarıya doğru bacaklarımı sallardım, dağa tırmanırdım, balkonda demirlere tutunup dışarıya doğru sallanırdım. Okumayı yazmayı gazetelerden 4 yaşında falan öğrendim. 5 yaşında okula gidip çok sıkıldım. Sonrası hüsran. Bu yüzden oğlumdan çok korkuyorum bana çekmiş olabilir.allah oğlumu korusun. Anneme de aşk olsun hiç demiyordu galiba "kızım ölürsün" diye.
benimki çok eğlenceliydi. hıphızlı bisiklet sürer üçgen oynardım. yeşillik doğrar dama çıkarır kuşlara verirdim sonra bı yere saklanır gelip yiycekler mi diye beklerdim. çok salaktım hala öyleyim. ewed
Iyi şeyler yazamayacağım maalesef. Çok yaramazdan öte berbat bir çocuktum. Bir canlıya, eşyaya vs zarar vermeyi severdim. Ateşle oynama sevdam yüzünden evi yakacaktım. Kardeşime yaptıklarımı anlatsam çok uzun bir entry olur. Ama tavşanımı severdim. kaçınca ondan da nefret etmiştim gerçi bırakıp gitti diye. Sanki seviyormuşum gibi barbie bebekler alıp dururlardı. Makasla ellerini, kollarını, bacak, ayak ne varsa keserdim. Saçları taranmıyor diye yaktığımı da hatırlıyorum. Son derece tuhaf bir çocuktum yani.
90 ların çocuğuydum. bir köyde doğdum sonra küçük bir ilçede kenar mahalle tabiri bir yerde büyüdüm . ortalık çok karışık aman
oğlum ha laflarıyla büyüdüm. bu arada o ortalık hiç düzelmedi.. mahallede yaşları yakın 9 kadar çocuktuk aramızda hiç kız yoktu
olamazdı da. sürekli futbol savaş bilye oyunlarıyla gün geçerdi okulda mahallede hemen her gün kavga ederdik ama sonra hiçbir şey olmamış gibi oyunlara devam. hep çalışma isteği bir işe yarama isteği oldu içimde. babamdan gizli hurda toplardık boyacılık yapardık ama kazandığımız parayı o gün atari salonlarında harcardık. babam bir gün boya sandığımı buldu önce onu kırdı sonra beni. istemezdi çalışmamı sen serseri olmayacaksın okuyup adam olacaksın adam paaaaattt. şimdi gülüyorum adam haklı beyler.
ama bir tv pc tablet başında uyuşturmadık hiç kafamızı. babam deyince babam gerçekten sinirli ters biri onun duygu radarına girmek imkansız sadece şu zamanlarda torunları giriyor * . adam ormancı be ormancı . orman ağaç tomruk içki başka bir şey görmezdi ki akşam hiç erken gelmezdi gece , sarhoş bütün mahalleyi uyandırır iki el ateş eder belli ederdi geldiğini. annemse ah ah onun hakkını ne babam ödeyebilir ne de biz. idareci sabır taşı eski kadınlardan ha.
liseye geçtik anadolu liseleri çok popülerdi o zamanlar e bende kazandım ama hanım bebelerinin arasında okumam deyip düz lise istedim babamın isteğiyle orta yolu bulduk süper liseye yazıldım . lisede büyüdük dertlerimiz dert olmaya başladı s.kimizde olmayan şeyler canımızı acıtmaya başladı. kızlar girmeye başladı hayatımıza arkadaşlıklar değişti. boyumuz uzadı bize tepeden bakanlara tepeden bakar olduk sonra öss belası sardı . ders ders ders başka bir s.k bilmez misin al işte kaç tane üniversite okuduk bir bok olduk mu adam olduk mu olamadık . hep başkalarının hayatını yaşadım aman o üzülmesin aman bu üzülmesin dediklerini yapayım .
yine de eyvallah. sıradan bir çocukluk işte.
pişman değilim.
Küçükken diğer çocukları itme huyum olduğu için hep uzak tutarlardı benden. Sadece kuzenimle oynardım, halen sevmem kendisini ve ailesini. Neyse günün birinde yine bize geldiler. Kuzenim en sevdiğim oyuncağımı alıp oynamaya başladı. istedim vermedi. Bende boş durur muyum, ittim bunu. Gözünün altını tv sehpasının köşesine vurdu, balon gibi olmuştu. iyi oldu orospuya, keşke tam gözüne geleymiş.
biraz kirgin biraz yorgun ama hep bi yük altında ezilerek bilmediğimden bir sebepten sessiz bir cocuktum öyle kavga falan etmezdim hatta hep dayak yiyen taraf ben olurdum. simdi ki hircinliklarim o zamanin suskunluklari belki de bazen bunu dusunmekten kendimi alamiyorum. yillarca tek cocuk olmanin hatta birkac evin tek cocugu,anneannemin göz bebeği,mervenin tek arkadasi olmaktan baska bir konumum yoktu. yaramazlik yaptigimi hatirlamiyorum gerek duymazdim çünkü yeteri kadar ilgi vardı üstümde. babamin ailesini hep bizi sömürmeye çalışan insanlar olarak tanidim ki hala öyleler sadece seviyor numarasi yapıyorum. incesu bambaskaydi benim için huzur bulduğum tek yer belki de muhabbet teyzem vardi.2.annem dediğim insan o kadar vefasizim ki arayip sormuyorum ! erteliyorum ataniyim da hediyemi alip giderim kek de yaparim o sever diye.
babamı cok az goruyodum hep işteydi biz uyurken gelir biz uyurken giderdi. merkez apartmani sonra benim cocukluğum,gesi de yıldızları saydığımız uğur abimin çok güzel hayatlarımız olucak dediği günlerdi,anneannemli günlerdi...
bugun zaten cok duygusalim burayi da dert yükü ettim.
