ilk başlarda her erkek çocuğu gibi futbolcu olabilmekti. biraz daha büyüyünce yani orta okul yıllarında iş adamı olmaya evrildi. bir fabrika açıp yanımda yüzlerce hatta binlerce insan çalıştırmak hem insanlara iş aş sağlayıp hem kendim rahat bir yaşam sürmekti. lise yılları çocukluk sayılır mı bilmiyorum ama o zamanlarda da bu düşünce devam etti. ta ki okul bitip full time çalışmaya başlayana kadar. sonrası zaten üstünde sorumluluk varken para kazanmanın ne kadar zor olduğunu, kazandığın parayı tutabilmenin daha da zor olduğunu görünce geçmişte kurulan hayallerin ne kadar masum olduğunu daha iyi kavrıyorsun. keşke hep o çocukluk kafasında, masumluğunda kalabilsek bir ömür.
Nedense Hemşire olmak. Şuan bir kesik yaraya bile bakamıyorum ya neyse.
Ya bir de biz çok güzel hayaller kurardik ikiz kardeşimle. Ben o zamanlar şarkı sözleri filan yazıyorum. Yazdığımı zannediyorum daha doğrusu. Evin bahçesindeki karyolaya uzanirdik. Hakan altunu da severdim. Hakan altunla konuştuğumuzu ona yazdıklarımı gösterdiğimi onun da seslendirdiğini falan hayal ederdim ben. Kardeşim de eşlik eder yada oda kendi sevdiği şeylere göre hayaller kurardi.
ilkokula birkaç sene gittikten sonra artık okula gitmemek ve bir çiftlik evine yerleşip türlü hayvanlar beslemek, türlü bitki ve çiçekler yetiştirmek ve el sanatlarıyla uğraşmak.
Bir de kendi kullandığım uçağımla dünyanın çeşitli tropik yerlerine gitmeyi hayal ederdim.
