Misal: "Bak oğul! Dost bildiklerine sakına güvenme. Yersin kazığı, fena geçirirler, hiç acımaları yoktur. Fırsat bulur, eline şöyle sağlam bir dost geçirirsende acıma, yapıştır kazığı en sağlamından. Korkma! Yanına kar kalacağı gibi onun için daha değerli olacaksın. Unutma. Yapıştır gitsin. Yapıştır..."
kütüphanedir. Benim olmadı ama onun okuması için bir oda dolusu kitap bırakacağım. Ben kendi emeğimle toplamış olacağım o biraz hazıra konacak ama olsun.
Öncelikle insan sevgisi ve güzel ahlak. Daha sonrasında meslek. Bildiğim ve öğreneceğim bütün programlama dillerini öğreteceğim. Olur da ileride server sahibi olursam mirasımı onlara bırakacağım.
saygı sevgi merhamet. onurlu bir hayat. ve iyi bir eğitim. kendi ayaklarının üstünde durmalarını sağlarım. maddi olarak ta güvende olmaları için kenara bir şeyler bırakmak isterim.
Eğer bir gün çocuğum olursa ona bırakacağım en önemli şey sevgim olur.
Gereksiz belki bazı insanların saçma sapan diyebileceği bir hassasiyetim var çocuklar konusunda. Kendi çocuğum olursa bu hassasiyet hangi boyutlara ulaşır düşünmek bile istemiyorum.
Aslında çocuklarımıza bir şeyler bırakmanın ötesinde onların güzel insanlar olabilmeleri için hayatlarına kattıklarımız daha önemli olmalıdır.
Kalbi tertemiz,gözlerinin içindeki masumiyeti asla kaybetmeyen,vicdanlı,içi canlı sevgisiyle dolu,doğayı seven,canlılara saygılı,sınırlarını bilen,hayallerinin peşine düşmekten korkmayan,insanları ayrıştırmadan seven bir çocuğum olabilse keşke. inşallah bir gün dünyaya gözlerini açtığında o kadar güzel bir birey yetiştirebilirim. Çünkü malesef büyüdükçe içimizdeki o güzel yanları yavaş yavaş kaybediyoruz.
