mahallenin başındaki küçük tahta masada oyuncak silah satan adamın yerinde olmayı hayal etmiştim bir dönem.büyüyecektim, para kazanıp adamın yerine geçecektim.vay be çocuk kafası işte.
biraz tuhaf, hatta şaka gibi gelecek, dalga geçiyorum sanılacak ama izlediğim filmde bir katil kurbanına "benim mesleğim bu, öldürmek" demişti. ondan etkilenerek katilliği bir meslek sanıp hep büyüyünce katıl olma hayalini kurmuşumdur. neyin kafasını yaşıyorsam artık o dönemler. gerçi duygularım da değişmedi hani.
