Araba yıkamacı olmak istiyordum, sanırım bunu isteyen de ilk ve son kız çocuğu bendim. Babamla araba yıkatmaya gitmenin sonuçları işte hep.
Sonrasında vali/ cumhurbaşkanı olmak istedim, 23 nisanda kaymakam koltuğuna oturmanın sonucu her çocuk gibi.
Tüm bu gelip geçici heveslerimin ardındaki senelerdir arzu ettiğim ise hekimlikti tabii ki. Ama şimdi çocuğum olsa "annee ben doktor olcam" dese direkt cebine eroin koyar, polisi ararım.
öğretmen.
aslında hala istiyorum. gittim, bölümü de eğitim fakültesinden seçtim. ama gelgelelim atama diye bir şey yok şu ülkede. mezun olunca ne halt yerim bilmiyorum.
asker-(ilkokul 2 de gözümün bozulmasıyla hayallerim çok değişti)bilgisayar mühendisi
sonuçta elektrik-elektronik müh. olacaz o kadar hayalden sonra.
avukat olmayı da çok istedim ama kafa fenci kafasıydı yapamadım.
cocukken doktor olmak isterdim bi meslek onu bildigimden muhtemelen. sonra fizikle tanistim ve asik oldum hep akademisyen olmak istedim. sonra ossye girdim ama yazamadim fizik. insanlarla konustum akademisyen olamazsin dersane hocasi olur cikarsin maksimum dediler caydim. ya yeterince istemedim ya da cesaret edemedim bilmiyorum. sonra birden dedim dis hekimi olayim. bu sene de son yilim. seviyorum disci olmayi ama hala fizige asigim.
Gizli ajan olmak isterdim ben. Ghost suit'imle tek başıma bir düşman binasına girip orayı temizlemek falan. O yüzden en sevdiğim oyun splinter cell'dir.
