Kötü bir şey yaptığım zaman, babam da dahil ' annenin gönlünü al' derlerdi. Nasıl alınacağını bilezeim. Yaş oldu 22, hala nasıl alacağımı bilmiyorum. kötü bir şey yaptığım zaman ' annenin gönlünü al. ' diyecek kimsem kalmadı. Belki bir gün, ne kadar kötü davransam bile, gönlünü alacağım bir annem kalmayacak.
Bisiklet. Hiç bisikletim olmadı çocukken. Arkadaşların bisikletine binmeye çalışırdım. Beceremezdim hemen yere düşürürdüm. Dalga geçerlerdi benle süremiyo beceriksiz diye. Ama ilk defa biniyordum bisiklete nasıl süreyim. Çok istemiştim ama olmadı değerli sözlük.
Pringles yazan gördüm; he valla doğru bu yaşıma geldim hala alamadım aklımdan çıkıyor unutuyorum.. Aslında benim için unutulmaz ve ulaşılamaz bir şey olarak kalsın istiyorum.
Uçan helikopter. Aldım ama yeğenime doğum günü hediyesi olarak ve kutudan çıkarır çıkarmaz bir saat ben kullandım salya sümük aldı elimden kumandayı şerefsiz ne vardı az daha oynasam. Neyse aklıma gelmişken bir tane de kendime alayım.
18 vites bisiklet efendim. alamadığımdan değil almadılar. oturduğumuz yer cadde üzeriydi. bisiklet sürecek alanımız yok dediler. ben seni yolda doğurmadım yolda kaybedemem dediler. hee bisiklet sürmeyi biliyorum ilk bisikletim yani sürmeyi öğrendiğim bisiklet çok küçüktü artık biraz büyünce daha da almadılar.
hep ama hep tropik adalara gitmek isterdim. hatta yola çıkmadan önce ulan böyle yerler var ve ben buraları hayal bile edemiyorum diye düşünürdüm. En büyük korkum oraları görmeden ölmekti.
bilgisayardır.
o zamanlar bu sürpriz yumurta kağıtlarından 5 tane mi 10 tane mi ne toplayıp istanbula postalayınca çekilişe katılıyordun. topladım postaladım falan, gelmedi tabi ki *.
o zamanlar alamazlardı biliyordum, şansımı denedim.
Smith wesson 5906 modeline benzetilmiş susturucu takılan havalı tabanca vardı sene seksen sekiz. çok özenirdim ama pahalıydı. mantar tabancası ve ok atan ucuz tabancalar aldık su tabancası aldık ama o tabancayı alamadık.
akülü arabadir cook özenmistim ama ailemin maddi durumu yetmedigi icin alamamistik sokakta hep hayranliklar bakmisimdir akülü arabasi olan çocuklara hey gidi günler.
kırmızı vatkalı kaban. kayahan'ın hatırlayamadığım bir klibinde bir kız çocuğunda vardı, görüp görüp isterdim. hep kırmızı isterdim de pembe alırlardı. 15 yaşında gidip kendim aldıydım kırmızı kaban.
şu afilli ranazalar vardı bir zamanlar. hiç unutmam çocukluk arkadaşımın ailesi varlıklıydı. ranza almışlardı ona. bide kaydırağı varmış diyordu artık hiç parka gitmeme gerek yok filan. her neyse bizimde o zamanlar maddi durumumuz malum o kadar alım gücümüz yoktu. eve gelip ağlamıştım. annem neden ağlıyorsun dediğinde söyleyemedim çünkü söylersem o da üzülecekti karnım ağrıyor demiştim üzülmesin annem babam zaten zor geçiniyoruz ne gerek vardı söylememe.
