Annemle pazara gittigimiz de kaybolmam. Hayvan gibi aglayip zabitaya kendi soyadimi soylemek yerine beni dedemler buyuttugu icin annemin kizlik soyadini soylemistim. Hatta susmam icin bana muz vermislerdi.
bizim parkta bir tane ağaç vardı, garip garip şeyler dökülürdü o ağaçtan,
ne olduğunu anlayamazdım ve hep merak ederdim yalnızca bizim parkta görürdüm,
bugün internette denk geldim, jamaika ulusal meyvesi ake imiş, höh,
milli park yapılmalı bence bizim park.
annesi sinifin en guzel patatesli borek yapan kizinin tasla kafasini yarmak bunlardan biri olmali. caylagiz la bizide alaydiniz keske basliga ayip ettiniz
menenjit oldum. annem ve babam 9 yaşımdayken boşandılar. 7 yaşımda şehirlerarası otobüslere tek başıma binip izmir-antalya arası yüzlerce kez gittim geldim. ilkokulu annemin yanında, liseyi babamın yanında, ilk üniversitemi ikisinden de ayrı bir yerde okudum. babamla annemin boşanma davası sürerken yine 9 yaşımda babamı ve sevgilisini ''zina yapıyorlar'' diye gidip karakola şikayet ettim. 17 yaşında suç işledim, 4 gün çocuk köyünde kaldım. 100 km hızla yoldan çıkıp 4 takla attım, bir kere de 120 km hızla başka bir arkadaşın sürdüğü arabada 2 takla attım. ikisinden de burnum bile kanamadan çıktım. ayağımın altındaki siğili nasır zannedip, ayağımın altını kestiler. 7 yaşında sinirlenip apartman kapısının camına çift elimle kollarım da girecek şekilde yumruk attım. 2 kolumda da halen 2-3 tane kocaman dikiş izi var bu yüzden. bir de lisede para verip okuduğum kolejden (antalya akev koleji) atıldım.
daha ilgincini yaşadım diyen delikanlı varsa buyursun çıksın.
aslında çok da ilginç olmayan ama ilginc sandığım olaydır. şöyle ki ;
belli bir yasa kadar erkeklerin de vajinasi var sanıyordum. cinsiyet ayırt etmekten o derece uzaktim yani. birgün annemin çalıştığı kolejde herkes işinin başındayken çok sıkıldım, spor salonuna indim. orada işçi abiler vardı, o zamanlar benim simdiki yaşımda falanlar ışte. bir tanesi beni gördü yanına çağırdı, adımı falan sordular "hadi bize şarkı soyle" dediler. ben de masalardan birine çıktım, konyalim yürü sarkisi vardi o zaman, onu söylüyorum ama nasıl mutluyum, onlar da gülüyorlar falan, abilerden bir tanesi bana çikolata verdi sonra "annen merak eder" dedi yolladı beni, hepsi el salladilar çıktım yukarı annemin yanına. annem nerede olduğumu sordu, abilerleydim şarkı söyledim dedim, daha ne olduğunu anlamadan pat kut girişti. oran sitesi'nden dikmen'e yururduk o zamanlar, eve gidene kadar dövdü beni, evde bir posta daha dayak yedim ama niye dayak yediğim hakkında hiçbir fikrim yok. şarkı söylediğim için dayak yedigimi sanmıştım, uzun bir süre şarkı söylemedim o yüzden korkudan, sonra büyüdükçe neden dayak yedigimi anladım. bu da böyle bir animdir.
Ben çocukken çocukken dediğim 3~4 yaşlarindaydım 20 yaşinda sevda diye bi kız vardi bende bunu seviyodum tabi bi gün kızin yaninda çocuk dedim abime abi bu beni dövdü abimde bunu dövdü çocuk niye dayak yediğini hala bilmiyor şuanda abimin en yakin arkadaşı.
arkadaşım lağım çukuruna düştü. yani düşmek derken kenardan tutundu. aynı arkadaşı motor ezdi. suratında lastik izi vardı. bu da böyle birşey olan arkadaşa oldu ama ama ilginç.
Küçükken çok temel reis izlerdim. ıspanak yediğimde güçlendiğimi zannederdim. Bir gün mahallede kafa tutan çocuğun yanına ıspanak yiyip gittim ağzımı yüzümü kırdılar. bu da böyle bir anımdır.
