Yeni evlenmiştik sözlük.tarih dün gibi aklımda 6 Ocak 2011. Tüm takılardan tutun laptop falan geçtim kocaman hayvan gibi LCD televizyona kadar. Laptopta gelmiş geçmiş tüm fotoğraflar vardı:( anlayacağınız gelmişimizi geçmişimizi çaldılar. Ama en çok da ruh sağlığımı çaldılar. Üzerinden yıllar geçti ama ben hiç atlatamadım. Rabbim kimsenin başına vermesin çok berbat bişey. Çalınan maddi herşey yerine bı şekilde geliyor ama o içerde bıraktıkları hiç geçmiyor.
Beni en çok üzen lisede kalem kutumun çalınmasıydı. içinde iki yıldır biriktirdiğim Rotring ayarında, her yerde satılmayan, sadece Ankara metro alışveriş merkezinde bulunan kalemlerim vardı. En az on tane vardı, koleksiyon yapıyordum çok özel kalemlerdi.büyük bir ihtimalle kalemleri gören biri yaptı. O olaydan sonra koleksiyon yapmamak için kendime söz verdim.
küçüklüğümden beri defalarca ayakkabılarımı çaldılar lan benim.
yıl söylemiyorum yaşımız çıkmasın * babamla pazara gittik fi tarihinde. çok moda ve süper mavi bir spor ayakkabı aldık. pazarda giydim. eve de o ayakkabılarla 5 dakkada yürüyerek geldik. ayakkabıları kapının dışında bıraktık. bırakmaz olaydık hemen çalmış orospu çocukları.
Anneannem çok güzel bir converse almıştı. Beyaz renkli bordo çizgili. Onu da birkaç kere giyebildikten sonra çalmışlardı.
camideyim cuma namazı için. yine spor altın sarısı çizgileri olan adidas ayakkabılarımı hacıladılar götverenler. sap gibi kaldım ortada. camide sürekli bulunan kimsenin kullanmadığı eski püskü ayakkabılarla mağazaya gittim ayakkabı almak için. büyük rezillik. bir de paraya sıkıştığım bir dönemde olduğu için gereksiz yere ayakkabıya verdiğim paraya acımıştım. yazıklar olsun.
mavi rugan çok hoş bir ayakkabı almıştım. kardeşime gittim yeğenimi sevmek için. onlardan ayrılırken bir de ne göreyim? yine ayakkabılarım çalınmış amına koyim. gitti güzelim gıcır gıcır ayakkabılarım.
şansımı sikeyim işte. ayakkabılardan yana gülmüyor yüzüm.
oyuncak domuzum. iki kere kurtardım ellerinden, üçüncüde çaldılar. hala her düşündüğümde çalan çocuğun o yeşil-sarı gözleri geliyor aklıma, yine öfkeleniyorum.
kalbim yazacaktım yazmışlar tüh.
şükürler olsun hiçbir şeyim çalınmadı, mutluyum, umarım nazar değmez.
gerçi ben bu satırlara ne yazsam biri okuyup inadıma hayatımı şekillendiriyor, şimdi izleyin telefon cüzdan falan çaldıracağım, takipte kalın...
Spor ayakkabım. Canım ayakkabım. Aklıma geldi, hüzünlendim yine. Biraz biriktirip iyi bir şey alayım dedim, bir ay giyemedim. Yeni mezun, çalışmayan bir genç olarak güzel bir spor ayakkabı lüks bir ihtiyaçtı benim için. Olabildiğince tutumlu yaşamaya çalışıyorum çalışmaya başlayana kadar. Çalındığı gün ucuz bir şey aldım, hâlâ onu giyiyorum. Her ayağımı acıttığında çalan arkadaşın kulaklarını çınlatıyorum. Babam memnun musun bunlardan dediğinde 'ucuz ama iyi çıktı, memnunum baba' dedim. Neyse ya, gitti işte.
Kaldigim yurtta( artik cikis yaptim cook şükür) buzdolaplari ortak alandaydi yani bloktaki herkes ayni buzdolaplarini kullaniyordu. Buraya koydugum 3 seyden 2si calinmişti. Çeri domates calacak kadar ne yaşar bir insan gercekten merak ediyorum. Yarisini yiyip yarisini biraktigim dondurmayi bile caliyordu orospular. Hepinizin aminakoyim. Bir gun dolabin ustune cok kufurlu bir not yapistirdim. Ertesi gun herkes bunu konuşup ne terbiyesiz vs diyordu ama benim yazdigimi bilmiyorlardi tabi. Yaa öyle mi diyip sasiriyormus gibi yapiyordum olayi bana anlatanlara. Dolaptan yiyecek çalmak normal ama kufurlu not ayip. Beynini siktiklerim.
