Yürek yakan Acıdır...bir terapi başlığı olarak yazıyoruz...
3 Yıl ilişki Yaşadık ve benim hatamdan dolayı ayrıldık... Tamamen benim hatam...defalarca özür diledim ama olmadı. sonra aradan 1 yıl geçti. Ben Kalkıp bunun yaşadığı Şehre gittim, Aradım bunu indim, buluşalım dedim, güldü inanmadı orda olduğuma, fotoğraf at dedi, attım. sonra bi süre sustu ardından bir mesaj geldi. seninle buluşursam sevgilime ihanet ederim. Git lütfen dedi... Ve Yetişkin bir erkek olarak ilk defa o gün Ağladım... gittim alkol aldım, kusana kadar içtim, yanında sigara, odam dumanaltı oldu... kustum, kustuktan sonra bile içtim, Gözlerim kapanana kadar içtim...
Küçükken, annem her epilepsi krizi gecirdiginde onun öldüğünü sanmam sesim kisilincaya kadar anne diye bagirip aglamam. Simdi bile bayildiginda bu kez uyanamayacak korkusu yasiyorum.
önce babam ardından beni çok sevdiğini sonradan anladığım ağabeyim... nur içinde yatsınlar. allah anneme uzun ve sağlıklı ömür versin ve tabii ki herkesin tüm ailesine..
annem artık yaşamıyor, 2.5 yıla yakın bitkisel hayata girmiş durumda olarak yaşadıktan sonra (kendi imkanlarıyla yapabildiği tek şey nefes almaktı.) gitti. böyle bir durumda bir süre geri dönüp eskisi gibi, eskiden yaşadığı gibi yaşamaya devam edeceğini umut ediyor insan. hatta gece salonda otururken pıtı pıtı yanına geldiğini sandığın oluyor, adım seslerini duyuyorsun sanki. 1 - 2 saniye galiba, öyle bekliyorsun, sonra öyle bir şey olmayacağını hatırlıyorsun.
bu şekilde umut etmekten vazgeçtiğim zaman neler hissettiğimi anlatamam - mümkün değil.
gerçekten yürekten sevdiğin bi kadından ayrildigin gündür. daha da acısı nedir bilir misiniz; o günden sonra bi daha hic goremeyeceginizi bilmektir en acı olanı.
