millet vekili olmak isterdim...çok temiz iş...hedef yok kota yok...işe gitmene bile gerek yok... ara sıra mecliste görün, el kaldır filan...meclis lokantasında 3 kuruşa gut olana kadar et ye... bir ton ek geliri var... bundan âlâ meslek mi var ya...
şimdi değil tabii ki ama çocukken "hostes" olmak isterdim.
çok havalı gelirdi
birkaç yabancı dil konuşabilen, sürekli seyyahat eden , uçakta insanları mutlu eden güzel - bakımlı - şık kadınlar oluşu hoşuma giderdi.
çocukluk işte. nesine özenilir ki
ikram ,hizmet ,zoraki güler yüz gösterisi, aileden evinden uzak , küçücük yerde çalışmak, küçücük yerde uyumak ...
Biyoloji alanında çalışmalar yapmak isterdim. Ortaokul ve lisede çok severdim fen ve biyoloji derslerini. Okul bu ilgimi köreltti saçma sapan ezberler, öğretmeyen zorunlu ödevler, bakıp geçmeler. Şu an sadece bilimsel dergi okumakla yetiniyorum.
Şaka maka jigolo olmak istiyordum bir zamanlar. Saf ergen halimle fake jigolo sitelerinden bile medet ummuştum hey gidi hey. Bu asosyallikle bir bok bulamam ergenlikte insanın aklı uçup gidiyor.
Müzikle uğraşmak, heykellerle resimlerle uğraşmak, aynı zamanda yazmak. Sanata ömrümü adarım öyle çok seviyorum ama bu imkanlarla (imkansızlıklarla) ne nasıl yapılır bilmiyorum. Çok küçük değilim ama ucundan bir şeyleri yakalama şansım da var yani (yaş 23) ama nereden başlamak lazım ne yapmak lazım bilmiyorum... Öyle çok üzgünüm ki, içimde bu sanat aşkı varken hiçbir şey yapamadığıma...
Muhtemelen içimde ukde olarak kalacak ve ben ömrümce buna kahrolacağım, çok üzüleceğim. Beni kimsenin görmeyişine elimden tutmayışına neye yetenekliyim ya da yeteneğim var mı diye ilgilenmeyişine çok ama çok kırgınım... Gerçekten canım yanıyor ama şu an hiçbir şey yapmıyorum bu konuya dair, bu zamana kadar da yapamadım...
