ortaokul beden derslerinde her hafta zorla yaptırılan şeyler yapıldıktan sonra okulun içerisindeki çocuk parkına gidip salıncağa binerken içimden şarkı söyleyerek eğlenirdim. hâlâ bu şekil yaşıyorum.
Corona salgını başladığından beri sadece kardeşimin evine 1 kez, yeğenimin evine 1 kez girdim.
Bahçelerinde oturup en fazla 10 kez muhabbet ettim.
Evime de gelen insan için 4 kez oldu desek yanlış olmaz. Bu sırada iki kez gelen sağlık ekibi acil müdahale için...
Şirkete de 5 kez gittim, çalışma arkadaşlarımın da çoğunu göremedim (çoğu evde çalışıyor, şirket herkese Lenovo thinkpad verip evden çalışın dedi) sosyal hayat olarak (sinema cafe bar restoran piknik park tatil gezme misafirlik vb) yaşamıyoruz desek yanlış olmaz.
Buna rağmen yalnız değiliz çok şükür.
Başımın tatlı belası hatun tüm bunlara rağmen asla yalnızlık hissettirmiyor.
Aksine, yalnız kalsam (örn: bir aylığına babasının memleketine gitse) odanın birini kendime ait bir yaşam alanına dönüştürmeyi düşünüyorum.
Bu kadar neden biriktiriyorsun? internette dünya kadar film müzik belgesel kitap var. Bu kadar DVD CD Blu-ray kitap müzik çalar, Blu-ray oynatıcı, Media player ses kolonu amfi kitap da ne?
Üstelik Amazon Netflix YouTube vb abonelikler de işin cabası. Tüm bunları sat diye kafamın etini yiyor hatun.
Bunun için odanın birini kendime ait bir dinlenme eğlenme çalışma alanı yapmayı, tüm bu ıvır zıvırı (hatun böyle tarif ediyor) odaya taşıyıp hatun karışmadan kendi kafama göre dekor ederek kendi istediğim bir kanepe, 55 inç bir qled TV kitap film vb için raf ünite aydınlatma ses sistemini dağıtma bu sırada odaya yalıtım yapma da hayali kuruyorum ama evin reisi kadın.
Diyeceğim...
Yalnızlığın kıymetini bilin.
Bazen yalnız olmasanız bile yalnızlığı istemek, özlem çekmek yalnızlık iyidir.
Biraz mazoşist olmak gibi görünse de özlem için yalnızlık istemek elinde ki olanın değerini bilmemek değil, sahip olduğunu daha fazla istemek ile alâkalı bir durumdur.
Filmlerde Hani böyle çölde bir ev olur ya. Ayda yılda bir kez -o da yolu şaşıran- biri gelir. Bir çay içer ve teşekkür eder kalkar. işte o dayılar gibiyim.
Beden derslerinde rutin şeyler yapıldıktan sonra okulun arka bahçesine gidip ya hayaller kurardım ya da herhangi bir sınıfın dersini gizlice dinlerdim. Hâlâ bu şekil yaşıyorum.
