hangisini anlatayım ki dediğim maceralardır. uzaylı dostlarım ile ilk karşılaşmamı mı, beni çok sevdikleri için gemilerine davet edip gezdirmelerini mi (üstelik "bir tur versene ben süreyim" isteğimi kırmadılar sağ olsunlar), ay'dan dünya'yı hüzünlü hüzünlü seyrederek içtiğim içkileri mi, solucan deliklerinden girip paralel evrenlerdeki tüm benleri ziyaret etmemi mi, gezegenleri renkli bilyeler belleyip güneş'i vurmaya çalışarak yaşadığım çocukluğumu mu... bilemedim. bir tanesini hiç unutmam bak ama. kapsülsüz ve kıyafetsiz çıktığım o tek uzay yolculuğumda yanımda sevdiğim kadını götürmüştüm. insan merak edip sorabilir, "zaten dünya'da bütün gün onunlasın, bari uzayda tek başına kafanı dinle" diyebilir. dediğim gibi kapsülde değildim ve korunmasızdım. yapacak tek bir şeyim vardı ve yanımda onu götürdüm. çünkü sadece onun olduğu yerde hayat vardı.
