Utanma duygusu zaman ve mekana göre insanı sevimli gösterse de her zaman oluşan ve devamlılık gösteren utangaçlık hoş karşılanmamalıdır.
Hiçbir utanganlığı bulunmayan insan hiç olmadık zaman veya mekan içerisinde boş sözlerle veya boş hareketlerle kendini küçük durumuna düşürür de
- Banane onlar utansın diyerek hiçbir utanma duygusu yaşamaz.
Böyle insanlar sınırı aşmış kişilerdir. Çünkü özgürlük yasasınca hiçbir insanı incitmemeye özen göstermek germektedir.
Bu insanlar bunları yapmasındaki sebep ilgi odağı olmak istemesi olsa gerektir.
Zıt bir durumda ise. Basit bir örnek ile kafe ye giden bir insan düşünelim.
Garsona seslenmekten çekinir, bundan öncesi kafeye girerken dahi kendini rahatsız hisseder. Bunun altında yatan sebep ise hata yapmaktan, rencide olmaktan korkma duygusu yer alsa gerektir.
Uç noktaların her türlüsü zararlıdır ve orta yolu bulmak gerekir.
Ben de ise bu duygu ruh halime göre sürekli evrilir.
Bazen hadsiz derecede utanmıyor iken- o durumda dahi insanları kırmamaya dikkat ediyorum, uyarılar dahilinde kendimi dizginliyorum-
Bazen ise utanmak olarak adlandırabileceğim lakin utanma ile eş değer olmayan bir çekingenlik veya insanlarla beraber olmama arzusu yatıyor içimde.
Tabiki orta yolu bulduğum zamanlarım da var.
Bunu da şöyle yorumluyorum.
Arkadaşlarım ile hiç bilmediğimiz bir şehre gidince oradaki insanlar nasıl olsa bizi bir daha görmeyecek deyip aklımıza ne geldi ise insancıl olarak çıldırıyoruz.
Diğer bir sebebi ortaya çıkaran ise bu durumum zıttı olsa gerektir.
Yalnız kalınca veya ailesel bir ortamda ruh halimin pek iyi olmadığı zamanlarda ilgisizsel bir izlenimim oluyor.
Sizin utangaçlığınız ne seviyededir?
Bunu aşmak için ne yapmalısındır?
Utangaçlığınız sebebi ile yapmak isteyip ama yapamadığınız bir anınız var mıdır?
