yüzbaşının odasına girip tekmeyi bastım, kalk lan o masadan dedim. kalktı.
helikopterden helikoptere atlıyorduk, şarjör değiştirmeyi bir türlü beceremiyordum. bu yüzden çok dayak yedim.
Sene bindokuzyüz çift sıfır.
Deden bilmez baban belki bilir.
Salı günü Cuma namazından çıktıktan sonra,
atın üstünde yaya gidiyoruz.
çölde kar diz boyu,
karşımda düşman askeri,
çektim kılıcımı, iki el ateş ettim.
adamı bacağından vurdum benim kolumu alçıya aldılar.
hastaneye son sürat gidiyoruz, arabada damla benzin yok.
birden telefon çaldı ve uyandım.
askerin birinin üs komutanına (tuğ general), "komutanım aynı amcama benziyorsunuz" demesi ve akabinde komutanın bölük komutanına dönüp "bu salağa silah milah vermeyin" diye talimatta bulunması.
lakabım deprem ekrem askerlikten kalmadır.
nasıl mı? anlatıyorum.
çok konuşan biriydim. askerde bir gün tertibin biriyle dertleşirken bu başladı benim aleti okşamaya. lan ne yapıyorsun çek elini deyip uzaklaştım oradan.
gece yat yoklaması alındı üst ranzada yatıyorum, altta düzceli bir eleman kalıyor. biri yanıma yatıverdi kim lan bu derken bir baktım bu ibne yine, kestirmiş gözüne yakışıklı yağız delikanlıyı. elini yine alete atıverdi, ulan sen kaşındın deyip daldım ben buna.
ranza ileri geri gıcırt gıcırt diye sallanınca alttaki düzceli eleman ''deprem deprem'' diye bağırmaya başlamasın mı koğuşta. eleman hala psikolojikman unutamamış. tüm koğuş apar topar dışarı çıktı. komutanlar noluyor lan deyip bölüğün başına geldi.
bölük komutanı düzceli elemanı çağırıp oğlum ne depremi saçmalama ne oldu anlat diye çağırdı.
elemanda ranza ileri geri gıcırt gıcırt sallanıyor deyince, komutan üstte kim vardı diye sormuş. ekrem ve yanında biri vardı deyince ibneyle bizide çağırdılar aq.
komutan anlatın dedi bende dürüstçe anlattım her şeyi, kaçacak yer yoktu çünkü. ibnenin son 2 ayı kalmıştı terhis ettiler. bizde 10 ay ördek yürüyüşüyle bitirdik askerliği. o zamandan beri ibnelere yaklaşmıyorum o zamandan beri lakabım deprem ekrem.
