Aile yapimiz uyusmuyor dedi kut diye, ayrildi. Bende anlamadim bi sey. Isin garibi her yerden engel atmak isyorum ama cok cocukca hareketler ve sanki onu kafaya takmisim gibi algilar diye yapamiyorum.
geçenlerde yolda gidiyordum, birisi yanımdan geçerken ''oo nasılsın'' diye haykırdı. bende ona dönerek ''iyim sen nağaa..'' dedim meğer telefonla konuşuyormuş. orada caddede yalnız başıma yürümeye devam ettim.
askerliğinin son zamanlarında tek derdim askerliği bitirmek oldugundan başka birşey düşünmez olmuştum. hatta onu bile. askerliğin bittikten sonra tak bir mesaj senin sevgini hak etmiyorum. sen daha iyilerine layiksin. ooo bak sen ben neymisim helal bana.
beni sarstığını söyleyemem. askerde ben onu sallamadim, sonrada mevcut durumu.
ama askerligimin bitmesini beklediği için kendisini hep saygı ile andım. kim kimi terk etti bilemedim.
benimki daha taze. en başından beri mesafeli ilişki yaşıyorduk biz. 3 ay geçtikten sonra sana karşı birşey hissetmiyorum artık, arkadaşım olarak görüyorum seni dedi. ilk başlarda salak gibi yalvardım birlikte olabiliriz, senin için herşeyi yaparım falan gibisinden. ama sonra fark ettim ki iş işten geçmiş. şu an hala eskisi gibi samimiyiz, lakin arkadaşız. tam olarak terk edilme sayılmaz belki de bilemiyorum.
Üniversitede ki sınıfımda bir kız vardı. Daha okulun ilk haftalarında bu kız için dövüşenler bile vardı. Okulun ilk gününden beri, Bu kızla hep tesadüf müdür bilemem ama göz göze gelirdik. Gözlerini ilk kaçıran hep ben olurdum. Ben bu kızdan hoşlanmıştım açıkçası sadece ben değil okulun yarısı bu kızdan hoşlanıyordu. Sevgilimle takılırken bile bu kızı düşünür hale gelmiştim. Kader odur ya bir ödev için aynı gruba düştük. Bir birimize numaralarımizi verdik. Ve lanet Olsun ki her şey o gün başladı. Ödev hakkında mesaj atmalarla, okulda iki dakikalık Ayak üstü sohbetler, sınıfta bakışıp gülmeler. Ve bu 6 ay sürdü. Artık kafama koydum cesaretimi toplayıp acilacaktim. Finaller bitmişti. Okulun ilk dönemi artık tarih olacaktı. O memleketine ben de ise olduğum yerde kalacaktım. Okul çıkışı tuttum kolundan bir kenara çekip içimden gelen her şeyi bam bam bam söyledim. Ve yaklaşık iki ay sonra çıkmaya başladık. Çok tolerans gösterdim, Güzel cümleler kurmaya çalıştım, ama hanım efendi süslü cümleler sevmezmiş. Hevesimi hep kursağımda bıraktı. Okul bitene kadar resmen çile çektim. Ve sonunda okul bitti. Memleketine gitti. Aradan bir hafta geçti veya geçmedi, mesajlaşırken anladım bana soğuk davrandığını, sebebini sorduğumda ise aldığım cevap şu oldu; Biz terminal aşığıyız ve otobüs geldi ben gittim, giderken de kalbimide götürmek zorunda kaldım.
bilirsiniz, güven ilişkinin temelidir. güvenimi kırmıştı. bende de bu güvensizlik dışında ilişkiye zarar verecek bir düşünce yoktu. çark dönüyordu nihayetinde. ama bir süre sonra güvenmediğim biriyle olamayacağımı, ne kadar yorulduğumu gördüm. hiç olmadığım biri gibi davrandım.yaşattığım anlık sinir patlamalarıyla, kendimi ani bir kararla terk ettirmeyi başardım. pişman değilim. güven kıranın yatacak yeri yok arkadaşlar. ne güzel bir ilişkiydi ya.
