şimdi canım hayatcığım, bu arada hayatcığım dediğime bakma içinde yaşıyor olmam beni bu samimyet göstergesi iyelik ekini kullanmaya itti yoksa seni muhabbet ettiğim bir birey olak addediyor değilim hatta ve hatta sana inceden de kıl olurum, sana öyle bir serzenişte bulunmak istiyorum ki duyunca utançtan kulakların kızarsın, sinirden bıyıkların titresin, üzüntüden avurtların çöksün, ancak ne yazık ki sende bu tarz yansımaları yaratıcak etkili bir edebiyatla şiddetli ve agresif bir üslubun karışımı olarak dile getirebileceğim bir sitemimin an itibariyle bulunmamasından mütevellit, ne bıyıklarını titretebiliyor, ne avurtlarını çökertebiliyor ne de kulaklarını kızartabiliyorum dersem kendimi asla affetmememin nedeni insanların beni yalancı olarak tanımasını, bilmesini, hele hele bu durumu sağlayan da benim eylemlerimse kendime büyük hakaret olarak görmem ve zaman zaman kendimi cezalandırmamdandır diye ayrıca belirtmeme zaten gerek yok zira sen beni herkesten fazla tanıyorsun ve ne derken ne demek istediğimi benden bile iyi biliyorsun amma bu bana engel değildir ki sana bazan kırgın veyahut kızgın olmama çünkü en dertsiz tasasız insanın bile bir sinir eşiği vardır hayat, ve bu sinir eşiğinin sınırının tarafımda yaklaşılmış olması üzerine ki hayat, sana diyeceğim şudur; velhasıl senin ben amına koyayım..
