ilki ciddi anlamda kıymetim bilinmiyor. ikincisi sanırım geçen günkü koşuda sol bacağımı sakatladım yürüyemiyorum. Üçüncüsü bezdim hayattan sanırım yaşamamak gerek.
muthiş bir yalnizligin manzarasinda demleniyor sanki ruhum tatli bir ruzgarin ahengine birakiyorum saclarimi geceler sarmaya yetmiyor hayallerimi ve kiriklarimi ne ben anlatabiliyorum kendime yasadiklarimi nede takatim kaliyor bekleyislerin ardina saklanip hickiriklara hapsolmaya. icimde tarifsiz bir duygu ile savas versemde umudum kaybolmamakta inatci. beklenilen gun gelicek ve ben gulumseyecegim. -B
- Tut ki gunes acti.
Papatyalardan tac yapar mi saclarimiza?
O.A
