mavi bir ışık vardı ben işte onu kaybettim
ben gölgemi kaybettim max jacob’un şiirlerini
sen avucunda bir lokma rüzgâr tutuyordun
bu rüzgâr için şairliğimi hınzırlığımı kaybettim
aklımdan sen geçiyorsun bir bulut gibi geçiyorsun
dün gece ezberimden çehreni defterime çizdim
sen belki hakikaten bir bulut gibi yolcusun.
Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin.
har içinde biten gonca güle minnet eylemem
arabi farisi bilmem, dile minnet eylemem
sırat-i müstakim üzre gözetirim rahimi
iblisin talim ettiği yola minnet eylemem
bir acaip derde düştüm herkes gider karına
bugün buldum bugün yerim, hak kerimdir yarına
zerrece tamahım yoktur şu dünyanın varına
rizkimi veren huda dir kula minnet eylemem
oy nesimi, can nesimi ol gani mihman iken
yarın şefaatlarım ahmed-i muhtar iken
cümlenin rızkını veren ol gani settar iken
yeryüzünün halifesi hünkara minnet eylemem .
işte beni beni temizlemeni istiyorum.
yüzüme kapının ve böylece fark istiyorum.
ev istiyorum yüzümü yıkamanı istiyorum.
cennet senden kazara güzeldir
belki
sevgilim yaklaşamamak sana Piramitler
güzeldir Dumanlar sen gidince
yürüyüşün için söyledim belediyeye yapacaklar
seninle filmden beni fark çıkmak
ellerini ve kazara ellerini istiyorum.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
ruhum nesnelerin tazeliklerine akar,
benim ruhum, gençtir.
ruhum bazen heyecandan kekeler,
benim ruhum, işsizdir:
yağmur damlalarını, duvardaki tuğlaları sayar,
ruhum bazen yol ağzında duran bir taş gibi gerçektir.
/Sohrab Sepehri
--spoiler--
Bir âlem ki, gökler boru içinde!
Akıl, olmazların zoru içinde.
Üstüste sorular soru içinde:
Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
Buradan insan mı çıkar, tabut mu?
--spoiler--
--spoiler--
Somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat;
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
Yalnız seccâdemin yününde şefkat;
Beni kimsecikler okşamaz mâdem;
Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!
--spoiler--
"şimdi ne vakit bir orman uyansa içimde
diyelim şairler ormanı
üç beş dikine meczup ayakta kalır
şehir şehir yanar damarlarında ülkenin
alevle yıkanır."
Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?
çıkınımda güneşler halka dağıtmak için
halkı suvarmak için saçlarımda bin ırmak
ıhtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış
hazırmış zaten duvar, sıkılmış bir yumruğa
fly pan-em
drink coca cola.
belki de biraz gec rastladım sana
ama her şey gec gelmiyor mu yurdumuza
1929 buhranı da gec gelmemiş miydi
eksikliğe mi alışmışız mutsuzluğa mı yoksa
bir ahırın içinde gezdirilmiş gül kokusu
ağır uykusu aldatılmış olanın
ve aldatanın delik deşik uykusu
taşıttan indin. sonra da karşıya gectin
divan nazım hikmet 2.yeni
kaç gündür adını düşünüyorum
ne demiş uçurumda açan çiçek
yurdumsun ey uçurum
''hem neden yüzüme vuruyorsunuz
bir çirkin ördek yavrusu olduğumu
gocunmam ki ben, ben gocunmam
bir palyaço ne kara gocunmazsa
o kadar, o kadar gocunmam işte''
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir,
Pas tutmaz benim ıçim yeryüzü gibidir.
Toprak gibidir,
Sen ki bulut gibisin, ay gibisin
Güneş gibi bazen...
