Sakinleşmemi gerektirecek kadar çok sinirlendiysem ki bu nadir olan bir durum, kayda değer bir maddi değeri olmayan bir şeyler kırıyorum. Ya da bulaşık yıkıyorum, o da iyi geliyor.
Meditasyon, yoga, sabah yürüyüşü, resim çizmek, yazı yazmak, dertlerime çare bulmak için düşünmek, sakinleştirici müzikler dinlemek, nefes kontrolü yapmak ve umursamamaya çalışmak.
Salona gidebilecek durumdaysam hemen oraya giderim. Gidemeyeğim durumda hava müsaitse ayakkabı uygunsa yürüyüş koşu. Ulan havada müsait değilse ortam müsaitse yatar şınav mekik çekerim.
Eskiden çalıştığım bir yerde böyle 45-50li yaşlarda bir abi vardı kısa boylu ama adam tam bir kas kütlesi. Boş durduğu an hemen şınav çeker, yada kollarını bir yere dayar eğilir kalkar, barfiks çeker falan. Abi nerden kaldı bu alışkanlık dedim. Meğer o abimiz yıllarca yurtdışında yaşamış evi işyeri varmış sonra bir kavgaya karışmış biri ağır yaralanmış bu baya bir hapis yatmış. Orada spor yapıyordu herkes başka yapacak bir şey yoktu kafayı boşaltmak için en iyisi buydu. Birde orada danışmanmı ne varmış orada buna söylemişler boş durduğunda yada sinirlendiğinde spor yap kendini meşgul et diye. O abi bizi de alıştırmıştı sinirlendiğimizde falan gidip barfiks çekerdik vs.
