milleti ile mutlu olan bireyleri ilgilendirmez. ben sokağa çıkıp kendi milletimin üyeleri ile münasebette bulununca hiç köpek besleme ihtiyacı hissetmiyorum mesela. benim milletim bir tanedir...
dogo argentino. yemin olsun bahçeli bir ev sahibi olduğum ilk an onu evlat edineceğim. ailemin eksik olan üyesi olarak hayatıma katılacak. benim için çok özeldir kendisi. ev, bahçe takılacak dilediği gibi.
canını yediğim. bir de sevecen, bir de korumacı ki o kadar olur.
köpek çiftliği sahibi olmamız hasebiyle şimdiye kadar bakmadığım köpek kalmadı diyebilirim. golden, sharpei, k9, dogo... dalmaçyalı bile besledim. çiftlik kapanmış olmasına rağmen hali hazırda 3 tane köpeğim daha var. ne talihsizliktir ki, safkan olanı bulduğumda param olmadı, param var iken de aradığım köpeği bulamadım. o yüzden hep uktedir içimde (bkz: jack russel) besleyememiş olmak.
