Bazen gece yatmadan önce yatağa uzanıp ailemi felan kaybettiğimi düşünüp saatlerce kendi halime ağlamak.
Ne alaka diyeceksiniz biliyorum o yüzden açıklayayım, çok yakın zamanda yakın birkaç arkadaşımın ailesinden vefat edenler oldu, onlarla mezarlığa gidip o anki üzüntülerini ve acı dolu çığlıklarını, ağlayışlarını duyunca çok kötü oldum, kendimden geçtim, o an belki ağlayamadım ama eve gelip sabahlara kadar günlerce ağladım. Hatta o arkadaşım birkaç ay sonra normal bir hayata döndü ama ben hala eve gittiğimde ağlıyordum lan yatmadan. O kadar kötüydüm ki aynısının benim başıma geldiğini, kardeşimi, annemi, babamı felan bir trafik kazasında kaybettiğimi düşünüp sabaha kadar ağlıyorum bazen.
Bazende tam tersi kendimin öldüğünü düşünüp üzülüyorum. Arkamdan bütün arkadaşlarım ve ailem felan ağlıyor böyle.
Mutfakta, çok sinir olduğum bir olay olarak hemen lavabo karşısındaki perdeye su gelince bir bardakla oraya su atmak. Öyle sakinleşiyorum.
Saç tellerimi koparmak.
Dudaklarımı ısırıp kanatmak.
Bir de evdeki muhabbet kuşlarına ani hareket yapmak.
Sadistliğim çoktur ama yaz yaz bitmez şimdi.
mazoşist, abi taşaklarım bazen nasıl kaşınıyor anlatamam tırnaklarımla soyuyorum. kanayana kadar. beni kaşı diyo tatlı tatlı kaşınıp duruyo itiraf etmem gerekiyor madem anonimiz.
