Bir uykuda buldum onu
Otların yeşilinde duruyordu
Çocuk yüzü gibi az ve acıklı
Küçük alabildiğine
Eskimiş bir yerime bakiyordu
Bir kırlangıç civiltili surtunerek üstünden geçiyordu
Sevdim ne türlü ağladım
Sonra ötekiler gibi kayboldu.
Oktay rıfat.
Karmaşık duygular
Bir ilkbahar, bir sonbahar
Arada atlanan yıllar
Ve toplanan anılar
Dur eskici!
Kalmasın bak bunlar
Sararmış bir resim
Yırtılmış bir cüzdan
Bir de ben var.
Tamam alma bakalım
Bilirim bit pazarında bile
Beş para etmez bunlar!
Depresyonda olup olmadığından emin değilim. Yani, mutsuz değilim. Ama mutlu da değilim. Gün içinde espriler yapıp gülebiliyorum. Fakat bazı geceler yalnız kaldığımda, nasıl hissedildiğini unutuyorum.
