çünkü müzikte melodi, sözlerden her zaman daha önemlidir. bunun kanıtı olarakta klasik müzik gösterilebilir. düz şarkı okuyarak enstrüman olmadan yapılan herhangi bir eylem müzik kabul edilmemeli. içerisinde her zaman enstrüman var olabilmeli. poptada enstrüman var fakat sınırlı ve zevksiz. bir tarafta;
adeyyo adeyyo deyip herhangi anlama gelmeyen gereksiz bir şarkı sözü var. diğer tarafta;
öyle yürekten seviyorsan, aklı başından atacaksın. kimi yanında arıyorsan önce içinde bulacaksın. gibi anlamlı bir rock sözü var.
bu sadece bir örnek. bunun gibi binlercesi var. iş söze gelincede pop müzik kenarda kaldı. enstrümanda zaten yok gibi bir şey. şimdi nerede;
pink floyd, beatles , bob marley, eminem dinlemek.. nerede x türevli popçuları dinlemek.
tarkan ve sezen aksu gibi sanatçılar çok istisnadır popta. haklarını yemeyelim. iyi geceler efenim. *
belki de anlamsızca, deli gibi, kafasında kurt varmışçasına kafa sallamanın oluşturduğu sebeplerdir.
pardon,gücünüze mi gitti rock'çı, metalciler? sizler, rock veya metal dışında müzik dinleyenlere gerizekalı, acınası, sefil, sığ bir canlıymış gibi bakınca sorun yok ama değil mi?
klipler anlamsızmış. zaten rock şarkıcılar, evrenin nasıl oluştuğuna dair cern'de yapılan deneylerin görüntülerini veriyor, di mi?
bir de pop kültürü %100 "aşk bu kızılötesi" diyen serdar ortaç'tan oluşmuyor. bilin bunu.
müzik yok (gitar piyano keman ve benzeri) söz yok (imagine let it be bu akşam dolaştım istanbulun tüm meyhaneleri ve benzeri) ne var neyi dinleyeceğiz. aşk bu kızılötesi yaralı müzesi hareket edemem yada pembe bir mezarlık gördüm rüyamda. yeterlidir bence.
birbirinden farkı olmayan ritimler üzerine nispeten farklı melodiler dayayıp saçma salak sözlerle bezeyip insanlara yutturulmaya çalışıldığını farkedip yeni arayışlara atılmam ve tam bu dönemlerde metallicayla tanışmam ardından guns n roses dı queen di pink floyd du derken yükselen bi grafik edinmem.
