ilk üçe giremeyeceğim için benim için imkansız konuşmadır. şayet olur da dördüncüyü çağırırlarsa* işte o zaman, o zaman görecekler gargameli. neyse efendim gelelim konuşmaya.
öncelikle bu okulu ve bu bölümü tercih etmemi sağlayan aileme, aldığım eğitimle bir astronot yeteneğine kavuşmama neden olan siz değerli hocalarım ve saygı değer not saklayan arkadaşlara şükranlarımı borç bilirim. birinci sınıftan başlayan öğretmeye çalıştığınız çetrefilli mühendislik eğitimi bana göre en baştan yanlış. yapmaya çalıştığınız ve uyguladığınız "ezberciliği" konu alan eğitim standartıyla mezun ettiğiniz biz pokemonlar, tamamıyla düşünebilme yeteneğimizi kaybederek en sonunda kafayı yeme derecesine getirdiniz. kitapları ezberleyip profesörlüğe kadar yükselen sizler gibi sadece teori üzerinde yoğunlaşıp, sıfır uygulamayla boş bir insanı piyasaya sürüp, piyasanın kurtlarıyla yarışabilme havası vermeniz çok yanlış. derslerde gösterdiğiniz elmaların sınavlarda nasıl karpuz olduğuna gelince o sizlerin şerefsizliğinizin ve öğrenci üzerinden rant sağlamanız ne kadar karaktersiz bir insan olduğunuzun göstergesiydi. bu beş yılda altına sıçan bir çocuğun psikolojisini ve her anı okul uzatma kaygısını yaşatarak ezik insan psikolojisini kazandırdığınız için sizlere kucak dolusu teşekkür edeceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz, hepinizin sülalesini...*
Üniversiteyi amerikan filmlerindeki gibi hayal eden hayalperest arkadaşların hazırladığı konuşmalardır. genelde "anaaa yine derse geç kaldık" diye uyanarak son bulur. Halbuki, ülkemizde sadece bir kişi konuşma yapar ve "sayın valim, sayın rektörüm, sayın dekanım" diye başlar. ilkokul birinci sınıfta 23 Nisan bayramındaki konuşmalardan farksızdır.
