psp'm. eve arkadaş gelince çok ortaya çıkarmam. biri eline alınca sebepsiz bi yere tedirgin oluyorum. yavaş bassana lan o düğmelere diyesim geliyor ama diyemiyo işte insan.
diş fırçası, lens vb şeyleri paylaşmam söz konusu olamaz. Kitaplarımı vermekten de pek hoşlanmam. Cünkü şu an evde arkadaşlarıma ait rahat 5 kitap vardır. (bkz: kişi kendinden bilir işi)
kitaplarim. şahıs odama girer kitaplığıma bakar ''aa ne kadar çok kitabın varmış. şunun konusu ne? aa ben bunu duymuştum okuyabilir miyim?''
hayır lan hayır. yemin ederim başkalarına verirken içim gidiyor. oldu ki mecburi verdim geri aldığımda kitabı oturur her sayfasına bakarım bi leke, sayfa kenarından kıvrıştırma var mi diye. (bkz: kitap da bir eşyadır ama değil mi)
Kıyafetlerim, tarağım, bardağım, su şişem... Tiksiniyorum yahu. Bir de 'Şuraya buraya gideceğim, şu kıyafetini verir misin?' diyen geniş insanlar var ki vitesi beşe tak, yanından kaç!
