gözü gibi baktıkları, kimseyle paylaşmamaya çalıştıkları eşyalardır.
bilgisayarımdır. paylaşamam seni ben.. kıskanırım ellerden..
hele o boşluğa bastığımda çıkardığı ses...
genellikle kişisel eşyalarıdır; günlüktür, bilgisayardır, cep telefondur... bunlardan herhangi birinin, benden habersiz başkasının elinde oldugunu gördüğüm an, cinnet geçirdiğim andır.
yemektir. tam yiyorum keyifle yok efenim '- biraz ucundan versene canım çekti ' niye vereyim arkadaşım ya benim yemeğim/ çikolatam vs. hayret bir şey. en sevdiğim arkadaş tipi yediğim şeyi teklif etsem bile canım istemiyor diyen arkadaştır. (bkz: yemek te bir eşyadır ama değil mi)
Kıyafetlerim, tarağım, bardağım, su şişem... Tiksiniyorum yahu. Bir de 'Şuraya buraya gideceğim, şu kıyafetini verir misin?' diyen geniş insanlar var ki vitesi beşe tak, yanından kaç!
kitaplarim. şahıs odama girer kitaplığıma bakar ''aa ne kadar çok kitabın varmış. şunun konusu ne? aa ben bunu duymuştum okuyabilir miyim?''
hayır lan hayır. yemin ederim başkalarına verirken içim gidiyor. oldu ki mecburi verdim geri aldığımda kitabı oturur her sayfasına bakarım bi leke, sayfa kenarından kıvrıştırma var mi diye. (bkz: kitap da bir eşyadır ama değil mi)
diş fırçası, lens vb şeyleri paylaşmam söz konusu olamaz. Kitaplarımı vermekten de pek hoşlanmam. Cünkü şu an evde arkadaşlarıma ait rahat 5 kitap vardır. (bkz: kişi kendinden bilir işi)
