Forum gibi bir sitede başlık açmıştım. Öğrenciyim, paraya ihtiyacım var diye. Sağolsun çoğu halimden anladı ama yardım eden olmadı. Oradan iş çıkmayınca mobil oynadığım bir oyun vardı. Onu değerinin çok aşağısında satmayı denedim. O kadar oyalayan, boş konuşan insanla muhattap oldum ki parasızlığın acısını kat kat arttırıyordu. Bundan da umudumu koparinca chat sitesinde yazistigim kaç kişiden borç istedim. Dolandırıcı olmadığımı inandırmak için ağzımda tüy bitti. inandılar inanmasina da yardım eden yine olmadı. Belki de inanmış gibi yapıyorlardı. Belediye başkanına, valiye mail bile attım. Hiç biri de ise yaramadı. En son baktım olacak gibi değil abimi arayıp durumu anlatıp ondan istedim. Neden baştan istemedim? Çünkü evden para istemekten artık isteyecek yüzüm kalmamıştı.
Geçmişte yaptığım hiç bir işi çaresizlik olarak görmedim. Bundandır belki de hiç parasız kalmadım. Şu an işim mevkim iyi. Ama derler ya yapmadığım iş kalmadı diye. Benim ki de o hesap. Kötü bir çalışan değildim. Ama şu an ki işim hariç hiç bir işte senelerce çalışmadım.
Biraz o an hangi işin denk geldiği, biraz da Her işten öğreneyim mantığı bana neredeyse her işi yaptırdı. Utanmayın çalışırken, çok seçici de olmayın, girin çalışın, başka hayatlar görün, başka işler öğrenmiş olun. Oyun oynarken yetenek kasıyorsunuz ya öyle düşünün.
inanın bana geçmişte yaptığınız her iş size bilgi tecrübe mirası olarak kalıyor.
Dur yazmışken düşüneyim, küçüklüğümden bu yana neler yapmışım;
-düzenli olarak ama ailemden gizli pazarda su ve eskimo sattım,
-evde tost yapıp, ilkokulda sipariş veren arkadaşlarıma tost sattım.
-eczanede çalıştım.
-bilgisayarcıda çalıştım
-serbest olarak bilgisayarcılık yaptım.
-anketörlük yaptım
-kebapçıda çalıştım
-4 ayrı mağazada çalıştım (crazy, süvari, adidas, retro)
-anismasyon şirketinde palyaçoluk yaptım(çocukların yüzünü boyuyordum, doğumgünlerine gidiyordum)
-internet üzerinden satış ortaklığı yaptım (affiliate marketing)
-avm içinde balon standında çalıştım çocuklara uçan balon ve sosis balonlarla yaptıklarımı sattım.
-ev dekorasyon işletmesinde aktif saha reklamcısı olarak çalıştım.
-büyük bir restorantta garson olarak çalıştım.
-yurtdışında 5 ayrı ülkede 6 projede elektrik işinde ve ofis kısmında çalıştım.
Son yaptığım yurtdışı işi ağır bir işti. Sahada başladım ilk başta. Yorucuydu, tehlikeliydi ama inanın bana geçmişte bu kadar çalışmış olmasam yapmazdım. Ve şu an bulunduğum konumda olamazdım.
Ben hayata biraz emek verdim. Biraz yoruldum ama yaşadım da yaşamaktan vazgeçmedim. Kendimi geliştirmekten, öğrenmekten ve üretme zevkinden hiç geri adım atmadım. Hayatta bana karşılığını verdi. Vermeye devam ediyor.
Bu hayat survivor. Yarın elinizde ki herşey gidebilir. Yarın güvendiğiniz herkes ölebilir. Hazırlıklı olun hayat şartlarına. Pes etmeyin. Öğrenin, meraklı olun ve zorluklara yenilmeyin. sabredin.
Allah çaresizlerin yardımcısı olsun, kimseye taşıyamayacağından fazla yuk vermesin
Bana gelince;
Ben hiç parasız kalmadım, sadece bi sağlık sorunu için para lazım olmuştu, alalı bikaç ay olan lüks arabamı sattım.
yerde aramıştım. çok acayip bir duyguydu. çok ciddi bir durum vardı ve belli bir miktar paraya ihtiyacımız vardı. yaşım 23 falandı askerden geleli çok olmamıştı ama evin erkeği olarak bulmam gerekiyordu. yapabileceğim her şeyi yaptım iş yerinden alabileceğim parayı aldım. orada da yeni olduğum için maaşımdan fazlasını isteyemedim. 10 gün boyunca piyasada ek iş aradım. arayan bulur derler ya proje işleri buldum ve gece saat 3-4 lere kadar evde çizim yaptım. ertesi sabah kalkıp tekrardan işe gittiğim halde hemde. insanlardan borç istemekten aşırı utandığım için hiç kimseden isteyemedim tabi o zamanlarda da. parayı vermemiz gereken sondan bir önceki akşam bugünün parası ile 100-200 lira falan bir para kaldı en son bulamadım bir türlü. eve giderken tüm yol yere baktım belki bulurum diye. babayı buldum tabi orası ayrı *
rabbim çok büyük. son gün ödemeye saatler kala artık iyice stresten migrenim tutmuşken bir telefon geldi. ek iş yaptığım şirketlerden bir tanesi 3-4 acil projesi olduğunu söyledi. rica ettim ön ödemeli yapabilir miyiz bu sefer diye adamda "senin billurun sağ olsun gardaşım" dedi ve ihtiyacım olan 200 lirayı değil 400 lira verdi. ödememi yaptım üstüne öşek gibi ziyafet çekmiştim güzelce. o çaresizlik anlarını hiç unutamadım. rabbim kimseyi böyle şeylerle imtihan etmesin. hani filmlerde falan izliyoruz ya çocuğuna ilaç almak için vs olmayacak işlere girişen anneler babalar oluyor. o olaylardan her gün on binlercesi oluyor dünyada gerçekten..
3 yaşındaki yeğenimin kumbarasındaki paraları çaldım. Çocuğunun istediği Oyuncakları falan almak için ablam bozuk paraları ve bazen de 50lik 100lük falan atardı, kumbara dolunca da ufaklığa istediği oyuncağı alırdı. Ordan çaldığım parayla da içmeye gitmiştim bir gecede piç etmiştim parayı. Annemle alakasız olarak, bu iğrenç davranışımı ben de sizin gibi orospu çocukluğu olarak nitelendiriyorum. Sonra çaldığım parayı kimse fark etmeden yerine koydum ama yine de üzgünüm.
Liseye başladığım sene o çok sevdiğim bisikletimi satıp kitap defter almıştım. 140 tl bu günün parasıyla hiç unutmam. Çaresizlik değil tabi mecburiyet.
Anketörlük ve garsonluk. Anketörlük yaparken de garsonluk yaparken de ayaklarımdan kan temizlemiştim günlerce. Hiç unutmam bir kere çalıştığım cafeye gitmeden önce beyaz babet almıştım. Heyecanla giyip gittim fakat o gün o kadar yoğundu ki perişan oldum. Ayaklarıma bir baktım ki babete kan lekeleri bulaşmış. Yaraların acısını yorgunluk ağrıları bastırmış, farketmemişim bile. Patrona ayaklarımı gösterdim 15 dakika dinlenebilir miyim dedim. Oturduğun yerden mi para kazanacaksın git çalış demişti.
işteki son günüm oldu zaten.
Anketörlükte ise 30 tl için 6 saat hiç oturmadan sürekli gülümseyerek bir şeyler anlatmak zorunda kalmıştım ve kistim yüzünden deli gibi sancılar çekiyordum.
nasıl söylesem bilemiyorum, utanıyorum, sıkılıyorum, ağlıyorum, üzülüyorum aklıma geldikçe çıldıracak gibi olup hayata gözlerimi kapamak istiyorum. evet yaptığım en aptalca şey jigololuk yapıp hayatımı kazanmak oldu. neyseki şimdi doğru yolu bulup namaz niyaz götürüyoruz işi. allah affetsin.
