Sınıfın sesiydim lan. 15 kişilik bir sayısal sınıfındaydim. Çok fazla konuşan olmazdı biraz da utangaç tipler vardı sınıfta. ben de ulu orta hocalarla sevgili muhabbeti yapan arsız şımarık kız çocuğu. Gelmedigim gün bir hoca "nasıl olsa o gelince tekrar anlattirir şimdilik test çözün" demiş mutlu olmuşlar gariplerim.
Heyt be. Liseyi özledim amk üniversitede kimse kimseyi takmıyor.
Saçma sapan olan roldür.
Hep ay şu uzun boylu esmer çocuk ne kadar yakışıklı yaaa denmiştir ama ben bunu ne zaman öğrendim dersiniz 11. Sınıfta ondan sonra bunun gazıyla önüme gelene yürüdüm.
okulun her şeyi , hiçbir şey onsuz olmazı , onay alınmak için gözünün içine bakılanı , o yapmışsa haklıdırı , yapılan mallık bile olsa taşşağına yapmıştırı , vs.vs.
harikaydım lan ben. bir daha hiçbir zaman dünyama göre o noktada , o çıtada olamadım. zaten bunlara sahip olmanın üzerimdeki ekstra nimetler olduğunu bildiğim hayata göre bulunduğum noktam düştükçe anladım.
