şaraplarla dünyâ soslarından (ismini şimdi hatırlayamadım) birini yaparken tadına bakıp hastanelik olmuştu. hoca sakın tadına bakmayın, ilk denemede şarabı uçuramayacaksınız tepkimeye girecek demişti. işte bu da böyle bir anımdı.
lisede yine forma falan var etekliyiz. lastik oynuyoduk. allahim benim bu okul eteginden cilem nedir ya. en sonlara gelmisiz yuksekteyiz lastikten ziplarken fermuarim patladi ve etegim yere dustu. okulun bahcesinde olan herkese yaziklar olsun
kuzenim ve benim ortak kullandığımız bir fake hesap vardı.
Neyse buradan tesadüf hiç tanımadığımız ve aynı şehirde olduğumuz birini işletmeye başladık.
Hesabın fake olduğu anlaşılıyor yani o derece ama gel zaman git zaman bu fake hesapla çocuk arasında bir şeyler olmaya başladı.
ilk zamanlar gırgır içindi gerçekten dalga geçiyorduk birimiz çıkıyor birimiz yazıyorduk. çocuk öyle birisiydi ki yaşına göre çok efendi, çok olgun saf temiz..
Bütün bunları neye dayanarak söylüyorum 3 ay boyunca çocuğun tek bir yanlışını görmedim, her sabah kendi yazmış olduğu şiir ve günaydın mesajı keza iyi geceler mesajı da aynı şekilde yani bu kadar olur ( tabii numara isteniyor vermiyoruz niyetimiz de yok)
Neyse böyle sürdü işte ta ki sınıfta bizim 'popi' diye nitelendirdiğimiz birkaç kişilik grupta bu çocuğun ve benim fake hesabın ismi geçene kadar.
"Burak eylül diye biriyle çıkıyormuş"
O an başımdan kaynar sular döküldü tabiri caizse tutuştum.
Koskoca şehirde sen git bunların tanıdığı çık.
Ben hemen sen git çocuğu engelle gidiş o gidiş yani bir daha da böyle şeylere hiç bulaşmadım.
Ama o kadar pişmanım ki yaptığım şey için çocuğun belki de duygularıyla oynadım, vicdan azabı çekiyorum aklıma geldikçe.
meyve suyu dökülmüştü üstüme, özellikle saçlarıma. belime kadar olan saçlarımı okulun sigara kokan, pis tuvaletindeki lavoboda yıkamıştım. okulun ilk haftasıydı sanırım. baya rezil olmuştum. birkaç kez de, çalışacağız bahanesiyle dersten çıkıp müzik odasına gittiğimizde. Arkadaşımın dersi boş olan sevgilisi ve onun sınıfındaki birkaç arkadaş gelmişti. iki çift yiyişirken ben gelen bütün çıkma tekliflerine uzaylı görmüş gibi bakan sap bir insan olarak piyano çalmıştım onlara. en son dayanamadım. yeter amk yediniz birbirinizi dedim ayırdım bunları. anlatırsam bitmez sözlük. düşündükçe daha fazlası geliyor aklıma.
tuvalettte sigara içme maceralarımız. Müdür yardımcısı ara ara tuvalete baskın yapar sırayla herkesin ağzını koklar sigara kokanı odasına buyur ederdi. ilginç fantezileri olan bi adam. ulan sigara içen adamı yakalamak için bi tuvalette 50 kişinin ağzını tek tek koklamak nedir amk.
Liseye yeni başlamışım, gereksiz bir özgüven var üstümde. müzik dersine gireceğiz, ilk gün diye marşı okuyacağız. sınıfta kimse yok diye biraz mırıldanayım dedim ama baya kaptırmışım, insan yalnız olunca opera sanatçısı gibi hissediyor kendini. Neyse şarkı bitti bende hala biraz özgüven var, lan iyi söyledim diyordum ki birden alkış sesi duydum. Baktım kapıda bir kadın beni alkışlıyor
Kadın : bravo güzel söyledin!
Ben : gerçekten mi?
Kadın : sesine göre evet, zaten esas olan özgüven. O varsa her şey kolay ve sen çok özgüven sahibi yetenekli bir gençsin.
Ben : (kadından aldığım gazla) tabi ya zaten bu sınıfta en güzel ben şarkı söylerim, müzik hocamız yeteneksiz biriymiş dediklerine göre. Bu sesle onu donumda sallarım!!
Kadın : iyi bakalım! Deyip gitti.
Kadının dediklerinden sonra iyice şiştim, adeta ego patlaması yaşadım. Tam zirvedeyken sınıf arkadaşım geldi
- müzik öğretmeni beni sordu mu?
+ yoo hiç gelmediki
- nasıl gelmedi? Demin Sınıfa girdiğini gördüm
+ hassiktir lan o müzik öğretmeni miydi?
- evet de ne oldu ki?
+ ne olacak sıçtığımın resmidir..
Ders başladı hoca sınıfa girdi, 3g (gecmişe gittim gelicem) yani benim şarkı söylememi istedi.
Ö : marşı okumadan önce 3g arkadaşınız bize şarkı söyleyecek, duydum ki sesi çok güzelmiş. Diyince ben "yer yarılsa da içine girsem" diye içimden dua ediyorum. Çünkü çok utangaç biriyim lan ben, şarkı söylediğimi annem bile duymadı. Şimdi öğretmenin önünde 40 kişiye nasıl şarkı söylerim? Onu bırak ağzımı açıp konuşamam bile, öyle utangacım. Tüm bunları 30 saniye içinde aklımdan geçirdim ve istemeye istemeye öne çıktım, herkes gözünü dikmiş bana bakıyor. Sıfırda olan özgüvenim eksiye düştü bir anda, hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım o güne kadar. Gerildikçe gerildim gözlerimi kapatıp şarkıya girdim, şarkı bitti gözlerimi açtığımda ter içinde kalmıştım. Kasılıp gerilmekten bok gibi söyledim tabi, yerime geçince dalga geçmeye başladılar. Her müzik dersinde dalga geçip beni taklit ettiler. O kadar çok örselendim ki okul değiştirdim ve o günden sonra hiçbir yerde şarkı bile mırıldanmadım.
Önce gaz verip sonra rezil etmek, ne olursa olsun bir öğretmene dahası olgun bir kadına yakışmayan hareketti. içimdeki sanatçıyı öldürdü hain kadın..
Lisenin ilk yılını depresyonda, duraksız ve sessiz ağlayarak geçirmiş biri olarak kimsenin bana bulaşmaması için kimseyle konuşmadan geçirmiştim. Ki öyle böyle değil bir durumda gevezeyimdir ben.
Yeni ve hiç istemediğim bir okul, o yılın karmaşası, geçmiş karışıklıklar... Hepsi bir anda basmıştı. Yoklamada bile 'burada' demek o kadar güç geliyordu ki elimi kaldırıyordum sadece.
Sınıftakiler sesimi ilk edebiyat dersinde cebimden telefonmu çekmeye çalışan çocuğa 'bırak onu' deyişimle duymuştu. Bütün sınıf bir anda sesimi duyunca şoka girmişti. Yanımdaki çocuk ise ne tepki vereceğini şaşırıp 'sesin ne kadar çocuksu' diyebilmişti. iki yıl o yanımda oturan çocukla birlikte okudum. Sonra o atıldı. Tasdiknameyi alıp giderken bana son söylediği 'duyabildiğini bilmiyordum sesini ilk duyduğumda cidden korkmuştum.' olmuştu.
lise birdeyim (4 sene öncesi o kadar abartmayayım) akıllı tahta ilk defa takıldı sınıflara malum hocalar zor alıştı bu merete. yaz aylarındaydık ders matematik herkes bunalmış haliyle sıcaktan ve ege şiveli hocadan ama tabiki hocanın zikinde değiliz o hala haldur haldur ders işliyor. soruyu yazarken tahtaya aniden bir şeye dokundu ve yazdığı tüm sayfa silindi. bizim arkadaş da hocam nası becerdiniz puhahaha dedi hoca durmadı tabi haklı olarak ve dedi ki kalk da nasıl becerdiğimi göstereyim dedi ilk biz bi şaşırdık ama bir güldük ama ta yukardan müdür geldi sonra olayı duyunca o da güldü.
Biyoloji dersinde erkeklerin de memeli canlilar olduguna inanmak istemeyen arkadaslarim olmuştu. Inandirmak icin bayaa ugrasmistik.
"Bakın biz de meme yok ki" "nasil ya?! Simdi biz memeli miyiz?"
He bi de sakatatin ne oldugunu bilmeyen bi kız vardı. Sakatat ne diye sordu. Biz de Sakat atlari kesip yiyorlar onlara da sakakat deniyor dedik. Ciddi ciddi inanmıştı.
Bir de yine biyoloji dersinde gozetmen bulamayinca müdür yardimcisini dikmislerdi sinavda basimiza. O da sinav kagitlarindan birine adını nihat doğan olarak yazıp sorulara sacma cevaplar vermişti. Hoca çıldırmıştı tabi. Sonra bunu müdür yardimcisinin yaptigini ogrenince bi anda komik gelmeye başladı hocaya da.
lise son. yönettiğim tiyatro oyununun gösteri günü yaklaşmış. o sırada şehre bir tiyatro kumpanyası gelmiş.
nilüfer açıkalın, peker açıkalın, Kayhan yıldızoğlu, pelinsu pir falan var. karşıladık sanatçılarımızı, şehri gezdirdik biraz, yedik içtik. sonra akşam oyunlarını izledik. ertesi gün bizim provamıza katıldılar. kısa ama eğitici fikirler verdiler. sonra hepsi ekibime hayran kaldı. bana imzaladıkları bir kağıt verdiler. kağıtta telefon numaraları ve istanbuldaki adreslerini de yazmışlar.
yazın gelmemi ve konservatuar sınavlarına girmemi, bana her türlü desteği vereceklerini söylediler.
babam rahmetli izin vermedi. gidemedim. gitseydim yardım ederler miydi? bilemem. ama bu adamlar yalan söylemez diye tahmin ediyorum.
hoş bir anı kaldı bana... ben oğluma engel olmayacağım ama.
edit: sene 1996
mekan batı karadenizde dumanlı bir şehir
Koridorda kızın biri parfüm sıkmış. Benim yakın arkadaşım can vardı. Onun abisiyle çok takışırdık. Parfümü benim sanmış geldi bana atarlandı söylendi falan. Bende gittim o kızı buldum. Parfümünü aldım.
Bütün şişeyi onun montunun üzerine döktüm.
Bir hafta montumu saklamak zorunda kalmıştım ama olsundu. *
Herkesin lisesinde mevcut kadroda bulunan denisik bir fizik ögretmeni bizim de vardı. belki cok sikko bi anı gibi gelebilir ama en cok hatirladigim hadise budur 4 yillik lise hayatimdan, bu durum sanirim o zamanlar kufuru pek aliskanlik etmemis olmamdan kaynaklaniyor olabilir:
Malum hocamiz dersleri kendi laptopunu sinevizyona baglayip anlatirdi belirli bir kisi dersten once gider laptopu kurar hocayi beklerdik. Bir gun bu kutsal görev bendeydi laptopu almaya ogretmenler odasina gittigimde malum kisisini bulamamistim ve mecbur sinifa gidip derse gelmesini bekledim laptopu kurmak icin, neyse efendim malum kisisi geldi aldim elinden laptopu kablosunu takicam filan, amk kablosu oyle girismis ki birbirine dolana dolana bi hal olmus elimde yarrakla oynar gibi oynuyorum afedersiniz, duzeltmeye calisiyorum hoca da killandi tabi baya bi sure gecti ders zilinin ustunden sonra bana donerek kendine has tarziyla tum sinifin icinde:
-Oglum bi sikimi duzeltemedin, demez mi bunu duyunca beni bir gulme tuttu, tabi sinifin da kahkahasi cabasi, haklisin amk diyecektim ki hocam oldugu aklima gelince sustum sonra arkadaslar yardim etti duzelttik kabloyu ders boyunca aklimiza geldikce güldük. Sonra bir daha güldük güldük...
