Babama imrenirdim. 20 sene geçti hala imreniyorum adama. Bir insan nasıl bu kadar idareci olur, herkesin gönlünce olayım der, kendisini hiç düşünmez anlamış değilim.
Hiç olmazsa arada bir sinir falan yapsa o da yok.
Benden 2 yaş büyük kuzenim vardı. Onun hayatına acayip özenir imrenirdim.
Çok macerali bi lise hayatı vardı meslek lisesinde aa benimde böyle olacak diye sevinirdim. Ben Anadolu lisesine gittim hiç öyle olmadı çok kötü ve sıkıcıydı.
Sonra bu üniversiteye gitti bana hep maceralarını hayatını anlattı ben yine özendim falan.
Sonuç yine husrandı. Artık özenmiyorum kendisine burdan saygılarımı sevgilerimi gönderiyorum.
