insanların suratlarını ve isimlerini öğrenmekte güçlük çekiyorum. Halbuki hafıza konusunda kötü değilimdir. 3-4 yıldır aynı sınıfta olduğum adamların isimlerini tam bilmiyorum hala.
Cok kusurum var yazmaya useniyorum. Tembellik evet bu kusur yuzunden. Strese gelemiyorum, stres benden uzak olsun abi. Efendime soyliyim, inatciyim, dini vecibelerimi yerine getirmeyi hep erteliyorum, buyuk konusuyorum, kiniyordum insanlari basima gelince kinamayi yuzde 0,009 a indirdim ama yilda bir iki kez agzimdan ya da dusuncelerimden kacan oluyor. Umarim basima bisey gelmez. Sevmem cok kusurlu cunku sevince cok seviyorum gozum baskasini hatta o kisinin hatalarini bile gormuyor ama karsimdaki benim hep hatalarimi goruyor. Beni uzuyor kendime zarar veriyorum bu yuzden. insanlari cok onemsiyorum bazen. Bazen de umrumda bile olmuyorlar. Birini ya severim ya da hic sevmem, Orta yolum yok... Vesaire.
Hatalarımı kabul etmeyi beceremiyorum. Ama kendi içime dönüp baktığımda hatalarımdan derlediğim arşivlerim var. Gelen her şeyi olduğu gibi kabul edip kendimi parça parça etmemeyi öğrendim. insanların isteklerini, beklentilerini karşılamanın doğuştan gelen Bi lanet olduğunu öğrendim. Ama hatalarımı kabul etmeyi öğrenemedim. Mizacıma ters. Olmuyor.
10 saniye öncesini hatırlamıyorum çoğu zaman.kodum yerinde memento gibi yaşıyorum.
her yere küçük notlar bırakıyorum, hatırlamak için.
misal ben bu yazıyı yazarken bile, 2 saattir kaynayan ve muhtemelen içinde su kalmayıp birazdan yangın çıkaracak çaydanl...
