yazarların kursaklarında kalan hevesleri

şu kasalı marketli oyuncaklar. pahalıydı tabi alamadık.

Küfür atamamak.

Uzaklaşıp gitmek çok uzaklara umarım yapıcam bir gün kursağımda kalmadan.

Babamın bir maaşına denk geliyormuş o akülü arabanın parası, bana dedikleri buydu, evin taksiti varmış, o yüzden alınamazmış. Şimdi düşünüyorum, her ay evin taksitini ödediler de ne oldu. Taksitler bitti, ertesi ay deprem oldu, ev yıkıldı. Ben günlerce ağlayıp durduğumla kaldım akülü araba sevdası yüzünden. Bazı anlar vardır, geçen zamanın bir daha geri gelmeyeceğini kuvvetle hissettirir insana. Ben de işte ta o zaman, akülü arabayı isterken geçen zamanın bir daha asla geri gelmeyeceğini kuvvetle hissediyordum. ileride anlamı olmayacağını biliyordum çünkü o akülü arabanın. Bir hayal, gerçekleşmesi gereken zamanda gerçekleşmelidir, işte tam o günlerde alınmalıydı bana akülü araba, artık çok geç, her şey için çok geç, uçup gitti elimizden o balon.

emrah serbes-müptezeller.

Bisiklet almadılar hacı çok dokunuyor hala.