yapmak zorunda olduğum bir şeyi yapmadığım andır. haber yaptığım bir yere gazete götürmem gerekiyordu ama hiç istemiyordum. sonra bir anda dedim ki; siktir et zaten o kadar yazdık ibneleri. işte bu sihirli sözcükler bütün bünyeyi rahatlattı.
her gün aynı saatlerde, oturduğum sitenin içindeki bi arabanın kornasını çalıyordu bir densiz.
bu gün kendimi tutamadım, çıktım balkona "kim çalıyor bu kornayı?!" diye bağırdım ve cümlemi bitirir bitirmez bir adam "gülcaaaaaaaan!" diye bağırdı. kornayı çalan gülcaaaaaaaanmış, sustu.
evet bu olay olunca kendimi superman gibi hissettim.
