bence her insan yaşadığı coğrafyanın izlerini taşır kendinde.
boşuna değil bir karadenizlinin inatçılığı, dik başlılıģı.
ya da bir iranlının gozlerindeki gizem.
her insan biraz yaşadığı ülkedir diyorum, diyorum da benceli cümleler işte bunlar.
devami da gelirse hepimiz az buçuk Türkiyeyiz kendi ruhumuzda.
az depremler olmadi ruhumuzda az bitmedik, az sokağa çıkma yasakları ilan etmedik kendimize, vicdanimizin bize yaptıkları Diyarbakır cezaevini aratmadi, yeri geldi en aydınlık en çocuk kalbimizin en güzel taraflarini katlettik birilerine kanip. çok büyük adam olmak istedik cooook. elimizdekileri kaybededurduk anca. ilk temel reisli oyuncagimdi benim kaybettigim, kuzenimden top alacaktim karsiliginda top da onda kaldi bizim oyuncak da. amerika midir nedir piç.
birilerini sevdik, 10 yil geri atti bizi çocuk çocuk işler yaptık. ihtilal miydi neydi?
yeri geldi abili amcali Sohbetlere katıldık allaha sığınalim diye. allah ile de kandirdilar bizi.
Türkiye gibiyiz işte, hem cok yeniyiz hem acilarimiz cok eski.
