- koma,
hafıza kaybı, ameliyatlar sonrası hayata tutunabilmek,
- Hacettepe
üniversitesinde ve yurtdışında burslu okuyup bitirebilmek,
- burslarımdan arttırıp aileme yardım edebilmek,
- üniversitede bölüm konserinde solistlerden biri olmak,
- fransada okurken bir tiyatroda gönüllü olup oyuna katılmak,
- fransızca ve ingilizceyi iyi bilmek,
ve en güzeli bunlara şükredebilmek.
hapsırıklarımı taksitlere bölebiliyorum ben. insan içinde miyim, dersin ortasında mıyım, bahar mı geldi, sürekli hapşırmam mı gerekiyor? kocaman büyük bir hapşırığı üç eşit parçaya bölerek küçük küçük hapşırıyorum. sonra çevreden "ehe nası hapşırıyon sen ya", "kız bu nasıl hapşırmak eheh" şeklinde tepkiler alıyorum. işin aslıysa sadece ve sadece evdeyken ortaya çıkıyor. aslında büsbüyük hapşırıklarım var duvarları inleten.
400 küsur kişilik salonda solo türk sanat müziği şarkı söylemek
yukarda arkadaşın da bahsettiği gibi milyonlarca sperm arasından birinci gelmek..(hoş bu da başarıdan sayılmıyor. Ikizim amk)
ilk öğretimde okul birincisi olmak.
Itü kimya mühendisliğini kazanıp beğenmeyip sevemeyip ikinci senede bırakıp kültür ünide tam burslu elektronik mühendisliği kazanmak.
