lisedeyken öğlen paydoslarında okul kapıları kapalıydı. sadece kantinde satılan pahalı şeyleri yemek zorunda kalıyorduk. kantinci okul müdürü ile anlaşmış; kaçan olmasın diye adamlarını dikmişti duvar diplerine. hemde ellerinde sopa var. haliyle korkuyoruz duvara bile yaklaşmaya.
bir gün hazırlık sınıflarından birinin hocası mı ne gelmemiş, öğlende toplu şekilde okuldan tahliye ediliyorlar. tabi tek tek kimliklerine bakıyor kapıdaki bekçi. böyle kapının önünde yığılma oluştu bir anda.
biz o zamanlar lise 2'ye gidiyorduk. neyse böyle toplaştık sınıfça kapının önüne. 38 kişilik sınıfız. derken diğer sınıflardan da yanımıza gelen oldu. ama en ufak bir planımız yok. öyle aradan kaynar mıyız ? diye düşünüyoruz. bekçi biraz ayıktı durumu. ''şu sınıftan olmayan gelmesin buraya'' diye bağırıyor. derken elemanlardan biri kapının üzerinden atlamaya niyetlendi. bekçi kontrolü bırakıp önüne geçince hemen geriye kaçtı. kapıda raylı. yerden 1 metre var yok... işte o anda ben yere doğru eğildim biraz. eşgalim belli olmasın dedim. ellerimi birleştirip; ''yüklen yüklen yüklen beyylerrrr'' diye bir nara attım. aynı zamanda önümdekileri ittiriyorum. işte o anda film koptu. bir galeyena geldik. sanki savaşa gider gibi ''allah allah allah'' sesleriyle kapının üzerinden zıplamaya başladık. hiç unutmuyorum ismail diye bir arkadaş vardı. kapının üzerine oturdu kaldı. inemedi. tutup çektik hemen dışarı. ama ne isyandı be. o anki adrenalini başka hiç bir yerde yaşamadım.
sonra gidip bir güzel karnımızı doyurmuştuk.
Bir sirkette calisiyordum hukuk departmaninda. insaattaki iscilerin sgk primleri yatirilmadigindan isciler greve gitmisti ben de destek vermek icin aralarina katilmistim birazda kendimi sorumlu tutuyordum. Sonuc? iscilerin durumu duzeltildi ama ben isten atildim.
