yazarların tüm dünyadan, kendinden bile sakladığı, kimseye açamayacağı ama artık bir rahatlama için yazacağı aykırı düşüncelerdir.
Örneğin,
ben tanrıyla aynı fikirde değilim ama eğer tanrı olsaydım, her gün daha ufacık kız çocuklarını tecavüze uğratmazdım, masum insanları para kazanmak için emirlere uymak zorunda kalan insanlara öldürtmezdim. insanoğlunu 80 yılda yargılayıp, sonsuz cehennemimde bitmeyecek acıya mahkum etmezdim ya da cennetimde hurilere atmazdım. Anneleri, babaları, çocuklarını toprağa gömmek zorunda bırakmazdım. Dünyayla sınırlamazdım insanoğlunu, bana inanmayanlar obez olmazdı, inananları ise açlıkla susuzlukla sınamazdım. Ama şundan eminim ki tanrı bize yaşamak zorunda olduğumuz hayatı kendi yaşasaydı, insan acizliğinde, intihar ederdi. Edit ve kişisel not, sanırım 4 adet parmağımı sevgilimin yanımda kesmek istiyorum, sonra da kanını suratına sürüp, al sana bekaret kanı piç demek isterdim.
karşı apartmanda oturan ve her sabah işe giderken o gıcık mavi renkli şahininin standart dışı büyüklükteki egsozunu bağırtan elemanın aracına bir suikast yapıp, arabanın egsozuna patates doldurasım geliyor.
