baktığın zaman hayat gerçekten boş yani Başlangıçı belli sonu belli sanki baştan senaryoyu biliyorsun da yinede oynuyorsun. ben şahsen günah ve ailem üzüldüğü için yapmıyorum yoksaaa .
inanç, allah korkusu ve ailedir. yaşarken öğrenebileceğim şeylerden trilyon trilyon fazlasını öldükten sonra öğreneceğim. dolayısı ile merak ettiğim şeyleri biran evvel öğrenmek ve o gerçekler ile var olmak daha cazip geliyor bir bakıma.
yaşam elbette güzel elbette bize verilen ömrü son anına kadar yaşamak lazım. bana küçük yaşlarımdan beri hep sonu belli olan filmler gibi geliyor bu hayat. poker oyunu gibi geliyor daha doğrusu. eline desteden kağıtlar verilmiş o kağıtlar ile oynamak zorundasın. kader mi dersin adına inanışına göre karma mı dersin evrenin kanunları mı dersin ne dersen artık sana kalmış.
anne babanın düşeceği durum,tembellik,belki güzel şeyler olur ihtimali gibi gibi. aklıma pek bir şey gelmedi.aslında "intihar için nedenler" için sabaha kadar konuşabilirim.Ruhu kaşar olan eski bir dostumun dediği gibi "yaşamak,büyük bir ayıbın müşterisi olmaktır".
agnostik biriyim. yani bir yanım intihar edersen "birşeyleri fena tutacaksın" diyor. normal yoldan gebersem yine tutacağım ama ne kadar geç tutarsam o kadar iyi...
