vermek, senden kaybettirmiyor hiç bir şey bir insana değer verdiğin zaman.
vermek, yani gönlünden çıktığı gibi, kalbinden hissettiğin gibi, onu, sen nasıl hissetmek istiyorsan öyle yaşayabileceğin duygudur değer vermek.
bir insana değer vermek istiyorsan, önce onu anlaman gerektiğini öğreneceksin. değeri vereceksin, o alırsa alır almaz ise yine o almadığıyla kalır. şimdi sana değer vermeye başlamışsam, sen bu değeri kendine iyi kılarsan, sen kendin mutlu olursun, ben zaten bunu yaparken mutluyum, felsefesidir.
bazen onu dinlemektir.
bazen onu istediği gibi olması için çalışmaktır, bazen yok olmak, bazen o olmaktır.
bir kişi gelir.
herkesten ve her şeyden önemli olur. önceliğin olur.
kendinden fazla değer verir, verdiğin değeri göremezsin.
göremediğini anladığın an başlar değerlerinle kavgaların.
o zaman başlar bir daha değer verememelerin.
işte o zaman insan olmayı ve istesen de istemesen de gerektiği gibi yaşamayı yavaş yavaş öğrenirsin.
Iyi bir felsefedir. Kimseyi kirmamaya dikkat ederim. Hamkimda soylenen kotu seyleri umursamam. Kimseye zorla bir sey yaptirmam. Kimseye gerekmedikce zarar vermisligim yoktur hatta gerekli oldugu halde gormezden geldigim de çok olmuştur. Boyle yani. Bana bir sey katmayacaksa, elime bir sey gecmeyecekse kimseyi incitmem. Bugun mesela uyurken kizin biri aramisti. Sessize aldim uyudum az once bir daha aradi. On dakika boyunca kufur etti. Eski sevgilim oluyor kendisi. Eski sevgili bile degil kizin biri. Tek bir kotu kelime etmedim de hakketmedim de bunlari duymayi. Amk her sey bitmis baglarimiz kopmuş niye hala benimle ugrasiyorsun. Ortak arkadaskardan haber aliyormus kim olduklarini soylemeyecekmis. Sanki kirk tane ortak arkadasimiz var amk iki uc kişi var altı üstü kim oldugu da aşikar. Bunun da onemi yok. Her seyi berbat etmis onu yari yolda birakmisim simdi mutluymusum bir de allah belami versinmis unutmadan orospu cocugu bile dedi. Sebep ben mutluymuşum baska kizlarlaymisim. Vay amuagoyim mutsuz degilim de kiz miz yok yani kendi yagimda kavruluyorum bugun otuz bir cektim mesela. Kendi kucuk dunyamda cirpinip duruyorum. Sanki otuz tane kiz hazir olda beni bekkiyor bu nasil bir kafa lan? Boyle olsa da ona ne ki? Niye arayip kufur edersin. Cok sevdigim bir insanla yollarimizi ayirirken bana kendine iyi bakacaksin kendin icin yasacaksin mutlu ol vs diye soz verdirmisti simdi bir bu kizin kalitesine bak bir de bu kizin kalitesine bak. Biri kendime iyi bakayim diye soz verdiriyor digeri arayip kufur ediyor. Ne yapayim yas mi tutayim. Işte bana yirtina yirtina orispu cocugu diye telefonda kufur eden eski sevgilyi bile umursamayacak kadar kirmayacak kadar duzgun davranmaya calisiyorum insanlara. Komplekslerimden arindim. Ben x sem biri bana y dedi diye ben y olmuyorum hala x im. Sadece tükenmeyen taşaklı yalnizligimin kafasini yasamak istiyorum. Cok degil be bir hafta on gun sonra sevgili bile edinirim. Neyse konuyu dagitmadan insanlar davranislariyla gosteremeseler bile mevcudiyetleriyle bile kiymetli varliklar. Saygi duymak lazim onlara ve onlari kendisi yapan secimlerinr. Sarte ne demis varolusculuk bir cesit humanizmdir demistir. Boyle yasamak lazim.
Önceleri uc puan verip davranışa göre yavaş yavaş azaltirdim. Sonra bu durum sıfır verip duruma göre artacak şekilde devam ettim. Şimdi de eksi uçten başlayıp yükselmesini izliyorum. Haliyle pek de mümkün olmuyor. Güven duygusunu kaybedince napalim.
