Aklıma geldi de güldürdün sözlük. ilk aşkım, ben 1. Sınıftayken o 2. Sınıftaydı. Beni görsün diye sınıflarının önünden geçiyordum. Büyük bir cesaretti benim için o Zamanlar.
Lisedeki platonik aşkım ile ilgili arkadaşlarımın acımasız şakasının etkisiyle yatağa oturayım derken kafayı pat diye ranzaya vurmuş, akabinde ağlarken "benim başım değil kalbim acıyor" demiştim.
ortaokulda ingilizce dersinden 1 aldığı için sınıfta ağlamıştı. benimde ingilizcem okul yıllarında çok iyiydi. neyse bunu teselli etmeye çalıştım, ağladı zırladı. aradan zaman geçti. bir daha ki ingilizce sınavı geldiğinde kendi kağıdımı full doldurdum ve onun adını yazdım. haliyle sınavdan 5 aldı. sınav sonunda yanıma geldi bana baktı ve bende gülümseyerek ona baktım. tam o anda yanağımdan öptü. o gece sevinçten uyuyamamıştım. çocukluk işte.
dayak yemiştim. öyle 2-3 kişiden değil koca bir sınıf dolusu ( 30+ sayıda ) eleman ortaya alıp eski yeşilçam filmlerindeki gibi döndere döndere dövmüştü. çok fazla hırpalanmamıştım ama sanırım adrenalinden arada 4-5 tane kaptırmıştım karambolden. çıkışta hala ampır ampır "nasıl furdum ama meheheh" şeklinde sırıtıyordum. değdi mi ? değmiştir herhalde ne bileyim çocuk sayılırdık o zaman orta okulda *
12 yaşındaydım o daha büyüktü benden. beni sevdiğini söylemişti sevgili olmuştuk çocukluk işte ben utanıp ayrılmıştım ondan. sonra aradan bir hafta geçti okulda dedikodular polisler filan meğer ikinci sınıftan bir kıza tecavüz etmişler bilin bakalım kim? karşı cins için bir şey yapılmazmış çok erken yaşta bir tecrübeydi. ama yine de çok sevince ister istemez fedakarlık yapıyorsun. kısaca hiç birşeydir.