Sene 2006.
Gözümün önünde oluyordu bütün olay. Erkan'ı çocuklarının yanında vurmuşlardı henüz beş ve yedi yaşlarında iki çocuğun gözünün önünde canlı canlı katlettiler Erkan'ı. Hayata gözlerini yeni açan iki yavrucağın yanında iki kurşun ile yıkmışlardı Erkan'ı asfaltın üstüne. Ömrü orada son bulacakmış demek ki; ölümün nerede nasıl geleceği elbet bilinmezdi de o iki yavrucak orda olduğu için insanın azrail'e bile isyan edesi geliyor.
Bütün şehir susmuş; bütün arabalar durmuştu sanki. Adeta buz kesilmişti ortalık, insanlar susmuştu ve iki el silah sesi sokaklarda binaların arasında yankılanıyordu sanki herkes o sesleri dinlemek için susmuştu ve sessizliği yırtarcasına küçük bir çocuğun baba çığlığı duyuldu...
Bu yazdığım film değil, gerçek olan bir olaydır. Bunları yaşadıktan sonra filmlere ağlamak gerçeklikten çok uzak ve beynini saçmalıklar ile doldurmuş insanların sergilediği eylem olarak gözüküyor insana.
sert mizaçlı, normal hayatta kolay kolay ağlamayan biri olmama rağmen bütün türdeki dizi ve filmlerde ağlayabilirim. yeter ki biraz etkileneyim. sahnenin duygusal olmasına da gerek yok. demek ki ben de böyle yansıtabiliyorum duygularımı dedim kabullendim.
Bazı kültler dışında bir şeyler önermek gerekirse camino filmini söyleyebilirim. Din ve dua etmeye yaptıkları aşırı vurgu biraz sinir bozucu kaçsa da başarılı bir film.
Bu akşam 2. Kez izledim ve sonunda istemsizce çok ağladım yine. Filmin adı " me AnD earl AnD the dying girl "
Son zamanlarda " beast of no nation " a da ağladım.
Ben kolay ağlarım. Ama en çok ağladığım film " piyanist " oldu. Duyguyu çok iyi geçirmişlerdi seyirciye. Hanı solom ' un 120 günü ' nü de izlersin işkenceler , ağır travmalar ... Film geriyordur , sinirlendiriyordur ama ağlatamaz beni
Neredesin superman
Hayat güzeldir
Umudunu kaybetme
Max AnD marry
Persapolis
Cinderellaman
12 yıllık esaret
The help
Lorenzo'nun yağı
Hayvan mezarlığı
Gladyatör.
