Yani öyle birisi hiç olmadı hayatımda. O kadar büyük sıkıntı yaşatan birisi olmadı diyeyim. Yeri geldi terk edildim, bazen aldatıldım, 2 defa dolandırıldım. Ama kin gütmedim. Hepsinden bir ders çıkarttım.
işin özü bunlar çok büyük şeyler gibi gelmedi bana. Kişiliğim gereği büyük tartışmalarda bile küslüğümen fazla 1 gün sürüyor.
Ha mesela daha uç örnekler olsaydı, misal birisi ailemden birisini katletseydi.. Onu sanmıyorum. Yani ancak öyle bir durumda affedeceğimi düşünmüyorum.
Gönülden affedebilmek zor zanaat ; kişi ne denli affettim deyip gülebilse de içini kemiren bir şeyler olur çoğunlukla.
Affetmek ne denli kutsal gözükse de bazen pasif bir nefretin sonucu olarak da tezahür edebilir ki kişi için en tehlikelisi de budur. Zira bireyin içinde biriken öfke bir beden bulamadıkça sahibini çürütecek ve bağışlamanın yüceliği benliğin katili olmaya evrilecektir adeta.
Affetmek hepimizi manen rahatlatır muhakkak, gelgelelim asla affedilemeyecek ve affettim diyerek örtbas edilemeyecek şeyler de vardır yaşamda. Affı kendinize bir yük edinmemeniz temennim; bırakın öfkeniz kaynağını bulsun, Onu ait olduğu yere koyduktan sonra bağışlama kendiliğinden gerçekleşecektir.
