Bi yazıyı anladığım hâlde, ikinci kez okuduğumda kabul edebilmenin dayanılmaz ağırlığını,
Düştüğümde yeni bir yarayı fark edemeyecek kadar yara aldığımda kaybetmekten korkmamayı,
Yanlış insanlara ayırdığım vakit yüzünden doğru insanlara gücüm kalmadığında pişmanlığı,
Hayatta emek verdiğim şeylerin gerceklesmeyecegini gördüğümde düğümleri çözmeye çalışmadan kesmeyi,
Sarılmanın sözleşme, bakışmanın hoşlantı, gülümsemenin vaat olmadığını öğrendim.
Herşeyi anlamanın mutluluk getirmediğini,bazen bile bile anlamamayi diledigimde anladım.
